در حال بارگذاری...
دکتر کاظم معتمدنژاد، پدر علم ارتباطات ایران، اندیشمندی عملگرا بود که بر نقش دوگانه ارتباطات به عنوان عامل و شاخص توسعه ملی تأکید داشت. وی همواره بر لزوم سیاستگذاری بومی و مبارزه با سلطه فرهنگی تأکید میکرد.
دکتر کاظم معتمدنژاد، بنیانگذار علم ارتباطات در ایران، منظومه فکری منسجمی را در زمینه نقش ارتباطات در توسعه ملی ارائه کرد که مبتنی بر دو محور اصلی بود: نخست، نقش تعیینکننده ارتباطات در فرایند توسعه ملی و دوم، رویکرد انتقادی نسبت به سلطه ارتباطی و فرهنگی. ایشان ارتباطات را نه صرفاً ابزار انتشار اطلاعات، بلکه زیرساختی حیاتی برای آگاهیبخشی، بسیج اجتماعی و شاخص پیشرفت جوامع میدانست.
“پیشرفت تکنولوژیک باید با منافع و مقتضیات فرهنگی و ملی هر کشور سازگار باشد.”
“آزادی زمانی معنا پیدا میکند که توازن در مبادله وجود داشته باشد نه سلطه محتوایی.”
وی بر لزوم سیاستگذاری بومی تأکید داشت و نسبت به پذیرش بیقید و شرط نظریههایی مانند «دهکده جهانی» هشدار میداد. پیشنهاد ایشان برای ایجاد «مرکز هماهنگی فعالیتهای ارتباطاتی» نشاندهنده نگاه راهبردی به مدیریت ارتباطات در سطح ملی بود.
معتمدنژاد از منتقدان سرسخت نظریههای نوسازی و جریان آزاد اطلاعات بود که آنها را ابزار امپریالیسم فرهنگی میدانست. ایشان بر ضرورت توسعه خودبنیاد و حفظ استقلال فرهنگی در برابر سلطه غرب تأکید میکرد.
میراث فکری معتمدنژاد ترکیبی بینظیر از آرمانگرایی در دستیابی به توسعه ملی و واقعگرایی در مواجهه با چالشهای جهانی است که تا امروز برای ایران راهگشا باقی مانده است.
خبرآنلاین
