کارمای شقایق دیواری؛ روایتی از تنهایی و طغیان در تئاتر مونولوگ
کارگردان نمایش «کارمای شقایق دیواری» درباره نمایش تکپرسوناژ و امکان خیالپردازی تماشاگران در این اثر صحبت کرد. این نمایش روایتگر زندانی انفرادی است که با خیالپردازی به طغیان میرسد.

نمایش کارمای شقایق دیواری: مونولوگی از تنهایی تا طغیان
نمایش «کارمای شقایق دیواری» به کارگردانی فرشید قلیپور که این روزها در تماشاخانه هیلاج روی صحنه رفته است، روایتی عمیق از زندگی یک زندانی در سلول انفرادی ارائه میدهد. این اثر که یک نمایش تکپرسوناژ مبتنی بر مونولوگهای بلند است، داستان فردی را روایت میکند که در تنهایی مطلق، به خیالپردازی روی میآورد تا جایی که خودش نیز این خیالات را باور کرده و در پایان به طغیانی غیرمنتظره دست میزند.
- طرح داستان: نمایش درباره زندانی است که عاشق زندانی انفرادی دیگری میشود
- فرایند تولید: نمایشنامه از سال ۹۹ نوشته شده و پس از چندین بازنویسی به مرحله اجرا رسیده است
- طراحی صحنه: همه عناصر صحنه عمداً حذف شده تا تماشاگر بتواند مانند شخصیت اصلی فضا را تخیل کند
- موسیقی: نقش دوگانه دارد - هم کاملکننده فضای صحنه قبل و هم معرفصحنه بعد
- طراحی لباس: ترکیبی از سرمهای ساده و راهراه زند برای نشان دادن آزادی و اسارت همزمان
«هر آدمی در تنهایی خودش چقدر تنهاست و این تنهایی چقدر میتواند به زندگیاش سمتوسویی دیگر بدهد»
«تماشاگر نیز میتواند با روایت بازیگر فضا را تخیل کند، همانطور که شخصیت اصلی همه چیز را در ذهنش تصویر میکند»
این نمایش با وجود ماهیت تکپرسوناژ، با تیمی ۲۶ نفره تولید شده تا از خستگی تماشاگر جلوگیری کند و اثری پویا و جذاب ارائه دهد.




