خودکفایی نظامی اروپا از آمریکا؛ رؤیایی دور یا واقعیتی نزدیک؟
ضربالاجل دوساله واشنگتن به اروپا برای تحمل بار دفاعی ناتو، چالشهای ساختاری، فناوری و بودجهای عمیقی را آشکار میکند که تحقق آن در آیندهای نزدیک غیرواقعی به نظر میرسد.
خودکفایی نظامی اروپا از آمریکا؛ چالشها و واقعیتها
ضربالاجل دوساله واشنگتن به اروپا برای تحمل بار دفاعی ناتو، چالشهای ساختاری، فناوری و بودجهای عمیقی را آشکار میکند. نشست دسامبر ۲۰۲۵ در واشنگتن نقطه عطفی در تاریخ امنیت اروپا محسوب میشود که در آن مقامات پنتاگون به دیپلماتهای اروپایی ابلاغ کردند که اروپا باید تا دو سال آینده بخش عمده توانمندیهای دفاعی متعارف ناتو را بر عهده بگیرد.
- شکافهای توانمندی: اروپا در حوزههای حیاتی مانند اطلاعات نظامی، پدافند هوایی و فرماندهی فاقد توانمندیهای اساسی است
- موانع ساختاری: تأخیرهای تولیدی، محدودیت ظرفیت صنعت دفاعی و تکهتکه بودن صنایع نظامی
- چالشهای مالی: افزایش بودجه دفاعی به ۳.۵-۵ درصد تولید ناخالص داخلی نیازمند کاهش سایر بخشهای بودجه عمومی است
- عدم هماهنگی سیاسی: تفاوت در ادراک تهدید و اولویتهای ملی بین کشورهای اروپایی
رافائل لاس از شورای اروپایی روابط خارجی: “بدون بهبود چشمگیر قابلیتهای اطلاعات، نظارت و شناسایی مبتنی بر فضا، سایر تلاشهای توسعه توانمندی اروپایی با زنجیرههای کشتار بسیار طولانی مواجه خواهند شد.”
امانوئل ماکرون: “اروپا نمیتواند امنیت خود را برای همیشه به ایالات متحده واگذار کند.”
خودکفایی نظامی اروپا پروژهای بلندمدت با موانع عمیق ساختاری است که دستکم در دهه آینده ادامه خواهد داشت و ضربالاجل ۲۰۲۷ بیش از آنکه هدفی عملیاتی باشد، ابزاری برای فشار سیاسی است.
