آشتی و معماری همگرایی در فرهنگ ایران
بررسی فرهنگ آشتی در ایران از دیدگاه معماری سنتی، آئینهای اجتماعی و مفاهیم فلسفی. تحلیل تجلی صلح در معماری شهرهای کویری و سواحل خلیج فارس و نقش نوروز در آشتیکنونی.
فرهنگ آشتی در ایران: از معماری تا آئینهای اجتماعی
آشتی در فرهنگ ایران فراتر از یک مفهوم ساده است و به عنوان یک زیستجهان در تار و پود زندگی ایرانیان تنیده شده است. این مقاله به بررسی عمق فرهنگ آشتی در ایران میپردازد و نشان میدهد که صلح در این فلات کهن تنها یک فضیلت اخلاقی نیست، بلکه یک سازه اجتماعی و الزام اکولوژیک است.
- معماری همگرایی در شهرهای تاریخی مانند شیراز، یزد و بوشهر که با طراحی هوشمندانه فضاهای عمومی، آشتی را به امری اجتنابناپذیر تبدیل میکنند
- آئینهای اجتماعی مانند گلریزان در زورخانهها که آشتی اقتصادی را ممکن میسازد
- نوروز به عنوان ضربالاجلی ملی برای پایان دادن به قهرها
- دیپلماسی طعم با استفاده از غذا و شیرینی برای رسمیت بخشیدن به آشتی
«ز جنگ آشتی بیگمان بهتر است / نگر کن که گاوت به چرم اندر است» - فردوسی «کسی نیست بی آز و بینام و ننگ / همان آشتی بهتر آید ز جنگ» - فردوسی
در عصر مدرن، با از بین رفتن فضاهای فیزیکی مواجهه و گسترش فضای مجازی، قهرهای امروزی پایدارتر و مخربتر شدهاند و نیاز به بازتعریف مفهوم آشتی برای قرن بیستویکم احساس میشود.
