جریان تغییر هویت ایرانی از روشنفکری دینی تا رویای انقلاب ملی
تحلیل تحول هویت ایرانی از دوره مشروطه تاکنون که ترکیبی از دو گفتمان دینستیزی و ناسیونالیسم را دربرمیگیرد و نقش چهرههایی مانند عبدالکریم سروش و سید جواد طباطبایی را بررسی میکند.
تحول هویت ایرانی از مشروطه تا معاصر
این تحلیل به بررسی جریان تغییر هویت در ایران میپردازد که از دوره مشروطه با عنوان «منورالفکری» آغاز شد. این جریان علت عقبماندگی ایران را در هویت ایرانی-اسلامی دانسته و راه حل را در «اصلاح ژنتیک هویتی» از طریق تغییر مؤلفههای دینی و ملی میدید.
- تغییر زبان فارسی، الفبا و خط
- ترویج سکولاریسم و ضدیت با اسلام
- کشف حجاب و تغییر پوشش
- ممنوعیت عزاداری و تغییر تقویم
«پروژه تغییر هویت دینی و ملی ترکیبی از دو گفتار اصلی “دینستیزی” و “ناسیونالیسم” را دربرمیگرفت»
در دوران پس از انقلاب، این جریان در قالب «روشنفکری دینی» به رهبری عبدالکریم سروش احیا شد و پس از شکست در سال ۱۳۸۸، با محوریت سید جواد طباطبایی و گفتمان ناسیونالیسم بازسازی گردید. اما رؤیای «انقلاب ملی در دل انقلاب اسلامی» به سرانجام نرسید.
