
این تحلیل به بررسی انتقادات وارد شده به حجتالاسلام حسن روحانی، رئیسجمهور سابق ایران، میپردازد که در آن ادبیات سخنرانی اخیر او درباره حوادث قبل از جنگ ۱۲ روزه، بیشتر به گفتار بلاگرها، اینفلوئنسرها و سلبریتیهای فضای مجازی تشبیه شده است تا یک سیاستمدار با نیم قرن تجربه.
«این ادبیات مناسب کسی که نیمقرن در سیاست بوده و رئیسجمهور بوده نیست؛ و از کسی که خودش به رجزخوانی و بلوفزنی در سیاست شهره است، پذیرفته نیست.» «وقتی سیاستمدار شبیه سلبریتیها حرف میزند، سیاست را به چیزی تقلیل داده است که مسئولیتگریز میشود و امنیت را قربانی محبوبیت میکند.»
نتیجه این است که کنش یک سیاستمدار ملی باید مبتنی بر شواهد، مدیریت ریسک و توجه به منافع بلندمدت باشد، نه روایتسازیهای کوتاهمدت و احساسی که خاص بلاگرها است.
خبرگزاریدانشجو