دوستیابی در بیان امیرالمومنین (ع)؛ دوستیهای ماندگار بسازیم
امیرالمومنین علی (ع) در حکمت ۱۲ نهجالبلاغه بر اهمیت دوستیابی و ارزش حفظ دوستی تأکید میکنند. ایشان عاجزترین انسان را کسی میدانند که نتواند دوست بیابد و عاجزتر کسی که دوستانش را از دست دهد.
دوستیابی در سیره امیرالمومنین علی (ع)
امیرالمومنین علی (ع) در حکمت ۱۲ نهجالبلاغه به موضوع مهم دوستیابی و حفظ دوستی میپردازند. ایشان فرمودند: «أَعْجَزُ النَّاسِ مَنْ عَجَزَ عَنِ اکْتِسَابِ الْإِخْوَانِ، وَ أَعْجَزُ مِنْهُ مَنْ ضَیَّعَ مَنْ ظَفِرَ بِهِ مِنْهُمْ» که به معنای این است که عاجزترین انسان کسی است که در یافتن دوست ناتوان باشد و عاجزتر از او کسی که دوستان خود را از دست بدهد.
اهمیت دوستی در زندگی انسان
- انسان موجودی اجتماعی است و سعادت او در سایه رفاقت کامل میشود
- دوست صمیمی سرمایهای ارزشمند است که در مشکلات یاریرسان است
- دوستی برخلاف کسب مال یا مقام، با گشادهرویی و ادب حاصل میشود
امام صادق (ع) فرمودند: مقام دوست بسیار برجسته است تا آنجا که دوزخیان نیز پیش از نزدیکان، از دوست کمک میخواهند
امام جواد (ع) فرمودند: «مَن استَفادَ اَخاً فِی اللهِ، فَقَد اسْتَفادَ بَیْتاً فِی الْجَنّةِ» - هرکس در راه خدا دوستی پیدا کند، خانهای در بهشت به دست آورده است
حفظ دوستیها حتی از کسب آنها دشوارتر است و دوستیهای حقیقی که برای خدا باشد، راه رسیدن به سعادت ابدی است.
