رودکی، پدر شعر فارسی و بنیانگذار ادبیات ایران
مقالهای درباره رودکی، شاعر بزرگ قرن چهارم هجری که به عنوان «آدمالشعرا» شناخته میشود. بررسی جایگاه ویژه او در تاریخ ادبیات فارسی و اشاره به منابع تاریخی مانند تاریخ بیهقی، لباب الالباب و تاریخ سیستان که به مقام والای این شاعر پرداختهاند.
رودکی: بنیانگذار شعر فارسی
رودکی، شاعر بزرگ قرن چهارم هجری، به عنوان «آدمالشعرا» و پدر شعر فارسی شناخته میشود. سدیدالدین عوفی در لباب الالباب از او با عنوان «الاستاد ابو عبدالله جعفر محمد الرودکی السمرقندی» یاد کرده و جایگاه بینظیر او را در ادبیات فارسی توصیف مینماید. رودکی با استعداد بیمانند خود توانست بیش از صد هزار بیت شعر بسراید و پایههای محکمی برای شعر فارسی بنیان نهد.
- تأثیرگذاری عمیق بر زبان و ادب فارسی در قالبهای مختلف شعری
- لقبهای افتخاری مانند استاد شاعران و سلطان شاعران جهان
- اشعار باقیمانده که گواه قدرت بیان و عمق اندیشه اوست
- منابع تاریخی متعدد مانند تاریخ بیهقی و تاریخ سیستان که به او اشاره کردهاند
- هنر بدیههسرایی که به گفته نظامی عروضی بیهمتا بود
«از نوادر فلکی بوده است و در زمره انام از عجایب ایام؛ اکمه بود اما خاطرش غیرت خورشید و مه بود؛ بصر نداشت اما بصیرت داشت» «ای آنکه غمگنی و سزاواری و اندر نهان سرشک همی باری... رفت آنکه رفت و آمد آنک آمد بود آنچه بود خیره چه غم داری؟»
رودکی نه تنها در زمان حیاتش مورد توجه بود، بلکه قرنها بعد نیز به عنوان منبع الهام برای شاعران و پژوهشگران باقی ماند. اشعار او با زبانی ساده و روان و مضامینی عمیق، توانست در طول تاریخ زنده بماند و نقش مهمی در غنیسازی فرهنگ فارسی ایفا کند.
