از کمبود تخت تا هزینههای سنگین درمان؛ روایت سوختگی در ایران
سوختگی سالانه جان هزاران ایرانی را تهدید میکند؛ آسیبی پرهزینه و اغلب قابل پیشگیری که بیش از همه دامان کودکان، جوانان و اقشار کمدرآمد را میگیرد.
سوختگی در ایران: چالشهای درمان و پیشگیری
سوختگی در ایران تنها یک حادثه اتفاقی یا مشکل پزشکی نیست، بلکه بحرانی چندبعدی با پیامدهای جسمی، روانی، اجتماعی و اقتصادی است. سالانه حدود ۳۰۰ هزار نفر در کشور دچار سوختگی میشوند که از این تعداد، نزدیک به ۳۰ هزار نفر نیاز به بستری در مراکز درمانی دارند. طبق اعلام سازمان جهانی بهداشت، ۹۵ درصد بیماران سوخته از اقشار فقیر جامعه هستند که استفاده از وسایل گرمایشی غیراستاندارد، زندگی در منازل کوچک و نبود آموزشهای ایمنی از عوامل اصلی بروز سوختگی در این گروههاست.
- کمبود تختهای استاندارد: تنها ۱۴۰۰ تخت سوختگی در کشور وجود دارد درحالی که نیاز واقعی دستکم ۲۴۰۰ تخت است
- هزینههای سنگین درمان: درمان سوختگی به دلیل نیاز به پانسمانهای خاص و جراحیهای متعدد بسیار پرهزینه است
- فصل زمستان اوج حوادث: استفاده از بخاریهای غیراستاندارد و آشپزی در فضاهای کوچک باعث افزایش سوختگی در ماههای سرد میشود
- چهارشنبهسوری: تنها در بیمارستان شهید مطهری سالانه ۱۵۰-۱۶۰ مصدوم سوختگی پذیرش میشوند
- ۹۰ درصد قابل پیشگیری: آموزش عمومی و استانداردسازی وسایل میتواند نقش تعیینکنندهای داشته باشد
علیرضا جلالی: "کمبود تخت استاندارد، کیفیت درمان و ایمنی بیماران را با چالش جدی مواجه کرده است"
مصطفی دهمردهای: "درمان سوختگی مسیری طولانی و چندمرحلهای است که از مراقبتهای اولیه آغاز میشود و تا توانبخشی ادامه دارد"
سوختگی فراتر از یک زخم جسمی است و درمان آن شامل جراحیهای ترمیمی، پیوند پوست، توانبخشی جسمی و حمایتهای روانی میشود. توسعه مراکز تخصصی، افزایش تختهای استاندارد و تداوم پوشش بیمهای از الزامات حمایت مؤثر از بیماران است.
