سمنو، میراث جهانی شده اما با روایت ناقص
ثبت جهانی سمنو به نام تاجیکستان در یونسکو، آیینهای از خلأهای سیاستگذاری میراثی در منطقه است. این خوراک آیینی که قرنها در فرهنگ ایرانزمین ریشه دارد، اکنون با روایتی تکملیتی ثبت شده است.
ثبت جهانی سمنو: روایتی ناقص از میراث مشترک
ثبت سمنو به نام تاجیکستان در فهرست میراث ناملموس یونسکو، بیش از یک موفقیت فرهنگی، نشاندهنده خلأهای سیاستگذاری در منطقهای است که آیینها و خوراکهایش مرز نمیشناسند. سمنو که قرنها در حافظه فرهنگی مردمان ایرانزمین جریان دارد، یک خوراک آیینی، نوروزی و زنمحور است.
سمنو در ایران صرفاً یک خوراک نیست؛ آیینی است آمیخته با اسطوره، کشاورزی، نذر، باورهای زنانه و مفهوم برکت. این آیین قدمتی چندصدساله دارد و بهعنوان نماد زایش طبیعت و فراوانی، در بطن نوروز جای گرفته است.
- پخت جمعی سمنو و شبزندهداریهای مرتبط با آن
- نقش محوری زنان در فرآیند تهیه و پخت سمنو
- ارتباط عمیق سمنو با ارزشهای اخلاقی چون صبر و همکاری
- گستره تاریخی و فرهنگی سمنو در ایران، افغانستان و مناطق نوروزی
- ضرورت ثبت چندملیتی برای بازتاب دقیقتر واقعیت تاریخی
"سمنو در این روایت، بیش از آنکه میراث یک حوزه تمدنی باشد، به میراث یک کشور فروکاسته شده است"
"میراثهای ناملموس، بیش از آنکه به نام کشورها تعلق داشته باشند، به حافظه جمعی ملتها وابستهاند"
این ثبت جهانی پرسشهای جدی از متولیان میراث فرهنگی ایران مطرح میکند درباره چرایی عدم حضور فعال در ثبت میراثهای مشترک. سمنو همچنان ظرفیت ثبت بهعنوان پروندهای چندملیتی را دارد.
