بدن به مثابه میدان جنگ؛ «استثمار نمادین» زن در روایت ترانه علیدوستی
تحلیل مستند جدید پگاه آهنگرانی با روایت ترانه علیدوستی که زنان ایرانی را به مسئله حجاب تقلیل میدهد و دغدغههای واقعی آنان را نادیده میگیرد. این مستند با تمرکز بر کنشهای نمادین، بازنمایی جامعی از وضعیت زنان ارائه نمیدهد.
تحلیل مستند «بدن به مثابه میدان جنگ» با روایت ترانه علیدوستی
این مستند به کارگردانی پگاه آهنگرانی که از شبکه بیبیسی فارسی پخش شده، روایت ترانه علیدوستی از دستگیری و زندان پس از حوادث مرتبط با مهسا امینی را بازگو میکند. مستند ادعا میکند نماینده «انقلاب زنانه» در ایران است اما در عمل زنان ایرانی را به بدن و حجاب تقلیل میدهد.
- تمرکز افراطی بر کشف حجاب به عنوان نماد اعتراض
- نادیده گرفتن تنوع واقعی زنان ایرانی از طبقات مختلف
- تبدیل زن به «ابزار نمادین» برای تقابل سیاسی
- غفلت از مسائل ساختاری مانند اشتغال، عدالت اقتصادی و خشونت خانگی
- ارائه تصویری یکبعدی از زن معترض شهری به عنوان نماینده کل جامعه
“تا شبیه جامعه نباشم، سینما دیگر سینما نیست.” - ترانه علیدوستی “این مستند بیش از بازنمایی جامع زنان، بیانیهای هویتی از یک طبقه خاص ارائه میدهد.”
در نهایت، این مستند به جای پرداختن به مطالبات واقعی زنان، به بازتولید بحران سیاسی میپردازد و هیچ مسیر عملی برای بهبود وضعیت زنان ترسیم نمیکند.
