انتقاد از طرح زهران مم‌دانی: ارسال مددکاران اجتماعی به جای پلیس در تماس‌های خشونت خانگی

انتقاد از طرح جایگزینی پلیس با مددکاران اجتماعی

این مقاله به شدت از پیشنهاد زهران مم‌دانی برای عدم اعزام پلیس به تماس‌های مربوط به خشونت خانگی و جایگزینی آنان با مددکاران اجتماعی انتقاد می‌کند. نویسنده با اشاره به حادثه‌ای در فلتبوش که در آن مظنون مسلح توسط پلیس کشته شد، استدلال می‌کند که چنین سیاستی جان مددکاران اجتماعی و قربانیان را به خطر می‌اندازد. در این حادثه، فرد مسلح از پلیس فرار کرد و تنها پس از تکرار دستور تسلیم، توسط مأموران هدف قرار گرفت.

• خطرات آشکار: ارسال مددکاران غیرمسلح به صحنه‌هایی که ممکن است افراد مسلح حضور داشته باشند.
• عدم آمادگی: مددکاران اجتماعی برای مقابله با وضعیت‌های خطرناک و مسلح آموزش ندیده‌اند.
• اطلاعات محدود: پاسخ‌دهندگان در لحظه اضطراری اطلاعات کاملی از وضعیت ندارند.

نویسنده می‌پرسد: اگر به مرد عصبانی گفته می‌شد که مددکاران اجتماعی در راه هستند، آیا او صحنه را ترک می‌کرد یا برای ورود مصمم‌تر می‌شد؟ مقاله تأکید می‌کند: خشونت خانگی از پرخطرترین تماس‌هاست و افراد متخلف ممکن است به کار بدتر دست بزنند.

نویسنده در پایان نتیجه می‌گیرد که اگرچه مددکاران اجتماعی نقش مفیدی در مقابله با خشونت خانگی دارند، اما حضور آنان در «لحظات بحرانی» جایگزین مناسبی برای پلیس آموزش‌دیده و مسلح نیست و این طرح بدون در نظر گرفتن واقعیت‌های عملی پیشنهاد شده است.