نقد «آزادی‌بخشی»: بازیگری درخشان در نمایش فمینیستی برادوی

نقد نمایش «آزادی‌بخشی» در برادوی

نمایش «آزادی‌بخشی» اثر بس وول که در تئاتر جیمز ارل جونز برادوی روی صحنه رفته، داستان یک گروه زنان در دهه ۱۹۷۰ اوهایو را روایت می‌کند. این درام-کمدی با وجود طولانی بودن و تکرار occasional، با بازی‌های درخشان و داستانی لمس‌کننده، مخاطب را درگیر می‌کند.

• بازی سوزانا فلاد در نقش‌های راوی امروزی و لیزی (مادر) به‌عنوان نقطه قوت نمایش مورد تحسین قرار گرفته است
• بتسی آیدم در نقش مارگی، زنی حومه‌شهری که در ازدواجی بدون عشق گرفتار شده، عملکردی تأثیرگذار دارد
• نمایش با جهش‌های زمانی و مصاحبه‌های آینده، ساختار آشنا را تا حدی متحول می‌کند
• صحنه‌ای از برهنگی کامل که برخی ممکن است آن را بی‌مورد بدانند، توجه مخاطب را جلب می‌کند
• شخصیت‌ها اگرچه به‌عنوان نمادهای مختلف جنبش زنان عمل می‌کنند، اما برخی عمق شخصیت‌پردازی کمتری دارند

بازی سوزانا فلاد آنقدر طبیعی و بی‌آلایش است که تماشاگران در سالن با او از جاهای خود گفتگو می‌کردند.

در سخنی دردناک، مارگی فهرست بلندبالایی از کارهای روزمره خود در خانه را برمی‌شمارد و با هر مورد ذکر شده، درد تشدید می‌شود.

این نمایش اگرچه گاهی در طول مسیر خود تکرار می‌شود، اما با عملکردهای استثنایی و روایت صادقانه خود، تجربه‌ای ارزشمند از تئاتر برادوی ارائه می‌دهد.