کلمات به عنوان سلاح: دیپلماسی روسیه جبهه‌ای دیگر در جنگ علیه اوکراین
والری زالوژنی، فرمانده پیشین نیروهای مسلح اوکراین، در این تحلیل تأکید می‌کند که دیپلماسی روسیه ادامه جنگ با ابزارهای دیگر است. او با اشاره به روشهای دیپلماسی شوروی و شخصیتهایی مانند گرومیکو و لاوروف، نشان می‌دهد که مسکو مذاکره را نه برای صلح، بلکه برای فرسایش و فریب به کار میبرد.
دیپلماسی روسیه به عنوان ادامه جنگ
والری زالوژنی، سفیر اوکراین در بریتانیا و فرمانده پیشین نیروهای مسلح، در این تحلیل عمیق نشان می‌دهد که دیپلماسی روسیه در واقع جبهه‌ای دیگر از جنگ علیه اوکراین است. او با استناد به تجربیات شخصی خود در میدان نبرد و میز مذاکره، تأکید می‌کند که کرملین از مذاکرات نه برای رسیدن به صلح، بلکه برای خرید زمان، سردرگمی و تفرقه استفاده می‌کند. به باور زالوژنی، روش دیپلماسی روسیه میراث مستقیم دوران شوروی است که توسط اندری گرومیکو، وزیر خارجه اسبق شوروی، پایه‌گذاری شده و اکنون توسط سرگئی لاوروف ادامه می‌یابد.
- روش گرومیکو: این روش مبتنی بر مذاکره به عنوان «جنگ روانی» است که در آن هدف اصلی خسته کردن طرف مقابل و تسلط بر گفت‌وگو از طریق مونولوگ‌های طولانی و انحراف از موضوعات اصلی است.
- تکنیک‌های مدرن: روسیه امروز از دیس‌اینفورمیشن و نسبی‌گرایی اخلاقی برای متهم کردن طرف مقابل به همان کاری استفاده می‌کند که خود مرتکب می‌شود.
- الگوی ثابت: هر مذاکره با مقامات روسی سه مرحله دارد: اشباع میز با اطلاعات نادرست، متهم کردن طرف مقابل به colonialism و دوگانگی استانداردها، و ارائه تجاوز به عنوان واکنش دفاعی.
زالوژنی هشدار می‌دهد: «صلح با شرایط روسیه صلح نیست، بلکه تسلیم است.»
کیسینجر نوشته بود: «دیپلماسی شوروی بر حداکثر مطالبات و حداقل امتیازات استوار بود.»
برای اوکراین، وضوح مأموریت در میدان نبرد و وضوح اصول در میز مذاکره equally حیاتی است. دیپلماسی موفق تنها زمانی ممکن است که با قدرت پشتیبانی شود، همان‌طور که در مذاکرات ویتنام در سال ۱۹۷۳ مشاهده شد. اوکراین باید دیپلمات‌های خود را با همان شدت سربازانش آموزش دهد تا در برابر تکنیک‌های فرسایشی مقاومت کرده و ابتکار عمل را حفظ کند.