بازگشت حداکثرگرایی در طراحی داخلی نیویورک: 'بیشتر، بیشتر، بیشتر'
نیویورک شاهد بازگشت سبک حداکثرگرایی در طراحی داخلی است که در مقابل مینیمالیسم قرار میگیرد. این سبک با استفاده از رنگها، الگوها و بافت‌های متنوع، بیان شخصی و داستان‌سرایی را ترویج میدهد.
بازگشت حداکثرگرایی در طراحی داخلی نیویورک
نیویورک در حال تجربه‌ی بازگشت قابل توجه سبک حداکثرگرایی در طراحی داخلی است. این جنبش که در تقابل با مینیمالیسم حاکم سال‌های گذشته قرار دارد، بر استفاده از رنگ‌های جسورانه، الگوهای متنوع و بافت‌های غنی تأکید می‌کند. همانطور که نانسی کاوالیری، متخصص طراحی، می‌گوید: «حداکثرگرایی اساساً دربارهٔ بودن خودتان است». این سبک بیانگر تمایل افراد به داستان‌سرایی شخصی از طریق فضای زندگی خود و فاصله گرفتن از زیبایی‌شناسی محافظه‌کارانه و «بیژ» مینیمالیستی است.
- نمونه‌های بارز شامل طراحی آپارتمان زویی دشانل و جاناتان اسکات توسط یانگ هو، و همچنین خانهٔ لیلی آلن و دیوید هاربور با فرش طرح پلنگ و کاغذدیواری‌های چشمگیر است.
- روش ۳ ۴ ۵ کاوالیری: هر اتاق باید حداقل سه الگو، چهار سبک دوره‌ای مختلف و پنج رنگ یا بافت داشته باشد.
- عوامل محرک این بازگشت شامل نیاز به فرار و خیال‌پردازی در دنیای پرهیاهوی امروز و مناسب بودن این سبک برای آپارتمان‌های کوچک شهری است.
- این سبک با «شلوغی» یا «احتکار» اشتباه گرفته نمی‌شود، بلکه باید هدفمند و «لایه‌لایه» باشد.
- حداکثرگرایی به‌ویژه با تنوع فرهنگی نیویورک و فضای محدود آپارتمان‌های آن سازگار است.
«ما در معرض بیش از حد این زیبایی‌شناسی دختر تمیز و محافظه‌کار، همه این مینیمالیسم بیژ قرار گرفته‌ایم. در این برهه از زمان، مردم داستان‌های خود را می‌خواهند». – نانسی کاوالیری «حداکثرگرایی اساساً دربارهٔ بودن خودتان است». – نانسی کاوالیری
این حرکت تنها یک مد زودگذر نیست، بلکه نشان‌دهندهٔ تغییر فرهنگی به سمت بیان فردی و پذیرش کمال در طراحی داخلی است.
