واکنش جهانی به سیاستهای آبوهوایی: هزینههای اقتصادی در برابر منافع ناچیز
این تحلیل به واکنشهای سیاسی علیه سیاستهای «صفر خالص» کربن در کشورهای مختلف از جمله انگلیس، آمریکا و آلمان میپردازد. نویسنده استدلال میکند که این سیاستها هزینههای اقتصادی سنگینی داشته اما تأثیر چندانی بر تغییرات آبوهوایی ندارند.
واکنش جهانی به سیاستهای آبوهوایی
این مقاله به واکنشهای سیاسی فزاینده در سراسر جهان نسبت به سیاستهای «صفر خالص» کربن میپردازد. نویسنده با استناد به مثالهای متعدد از جمله انگلیس، آمریکا و آلمان استدلال میکند که اجرای این سیاستها منجر به افزایش چشمگیر هزینههای انرژی و فشار اقتصادی بر شهروندان شده است، در حالی که تأثیر آن بر کاهش گرمایش زمین ناچیز است. به عنوان مثال، در انگلیس قیمت برق از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۲۴ حدود ۱۴۰ درصد افزایش یافته و اکنون تقریباً سه برابر هزینههای آمریکا است.
- انگلیس: حزب محافظهکار متعهد به لغو «قانون تغییرات آبوهوایی» شده و حزب رفرم نیز از سیاستهای سبز ضعیف انتقاد میکند.
- آمریکا: دونالد ترامپ متعهد به لغو قوانینی مانند «قانون کاهش تورم» و بازگشت به استقلال انرژی مبتنی بر سوختهای فسیلی است.
- آلمان: حزب راستگرای AfD با شعار مخالفت با «بارهای سبز نخبهگرا» به ۲۰ درصد آراء دست یافته.
- اتحادیه اروپا: قوانین زیستمحیطی خود را کاهش داده و وعدههای آبوهوایی ۲۰۴۰ را تعدیل کرده است.
«شورش سیاسی فزاینده — از بحران انرژی انگلیس تا احیای انرژی آمریکا-اول ترامپ — یک زنگ بیدارباش است: صفر خالص به معنای درد اقتصادی با سود آبوهوایی کم است.»
«بیل گیتس سه حقیقت سخت را مطرح کرده: تغییرات آبوهوایی جدی است اما «منجر به نابودی بشریت نمیشود»؛ دما بهترین معیار پیشرفت نیست؛ و باید instead بر افزایش رفاه انسان تمرکز کنیم.»
نویسنده در پایان تأکید میکند که سیاستمداران، حتی در پایگاههای دموکرات، باید بدانند که تحمیل دستورالعملهای агрессивانه آبوهوایی میتواند منجر به واکنش شدید رأیدهندگان شود. به جای تمرکز وسواسی بر کاهش انتشار کربن، باید بر افزایش رفاه انسان تمرکز کرد.
