شارلاتانهایی مانند کیمل و فوئنتس: تله خشم در رسانهها
مقالهای که نشان میدهد چگونه مجریانی مانند جیمی کیمل و نیک فوئنتس با استفاده از سخنان افراطی و تحریککننده، توجه مخاطبان را جلب میکنند و این پدیده «تله خشم» نامیده میشود.

تله خشم: استراتژی رسانهای شارلاتانها
این مقاله به تحلیل پدیده تله خشم در رسانههای امروزی میپردازد و نشان میدهد چگونه شخصیتهایی مانند جیمی کیمل از چپ و نیک فوئنتس از راست با استفاده از بیانات افراطی و تحریککننده، توجه مخاطبان را جلب میکنند. کیمل در پیام کریسمس خود برای بیبیسی، با ادعاهای بیاساس درباره «فاشیسم» در آمریکا و نفرت از ترامپ، سعی در برانگیختن احساسات مخاطبان داشت. از سوی دیگر، فوئنتس با ترویج نژادپرستی و ضدیت با یهودیان، به دنبال جلب توجه است.
- الگوریتمهای رسانهای محتوای احساسی و افراطی را تقویت میکنند
- هدف اصلی افزایش تعامل و زمان حضور کاربران در پلتفرمهاست
- این استراتژی به تقسیمبندی بیشتر جامعه و افزایش خشونت میانجامد
- هر دو طرف طیف سیاسی از این تاکتیکها استفاده میکنند
- شارلاتانها اغلب به حرفهای خود اعتقادی ندارند
“الگوریتمها به حقیقت یا سلامت جامعه اهمیت نمیدهند؛ هدف آنها نگه داشتن مردم در حالت آنلاین و درگیر کردن آنهاست.” “بهترین راه برای برانگیختن واکنش احساسی، استفاده از بیانات سیاسی افراطی و التهابآور است.”
مقاله تأکید میکند که شهروندان باید هوشیار باشند و اجازه ندهند که این شارلاتانها با سوءاستفاده از خشم آنها، به دنبال منافع شخصی باشند. بهترین راه مقابله با این پدیده، بیاعتنایی به چنین محتوایی است.


