تنفر از ثروتمندان ممکن است احساس خوبی ایجاد کند اما خودتخریبگر است
تحلیلی روانشناختی از پدیده تنفر از ثروتمندان در سیاست و جامعه. این مقاله نشان میدهد که خشم نسبت به ثروتمندان اغلب ریشه در احساسات envy و ناکامی شخصی دارد تا مسائل واقعی اقتصادی.
روانشناسی تنفر از ثروتمندان در سیاست
این مقاله به تحلیل پیامدهای روانشناختی تنفر از ثروتمندان در فضای سیاسی میپردازد. با انتخاب زهران ممดانی به عنوان شهردار جدید نیویورک، بسیاری از مردم احساس میکنند که نارضایتیشان از ثروتمندان “دیده شده” است. این خشم در ظاهر righteous و moral به نظر میرسد اما در واقع ریشه در مسائل عاطفی دارد.
- تنفر از میلیاردرها به عنوان shortcut to moral superiority عمل میکند
- ثروتمندان به نمادهایی برای projection ناکامیهای شخصی تبدیل میشوند
- رسانههای اجتماعی این چرخه outrage را تشدید میکنند
- خشم moral outrage مراکز reward مغز را فعال میکند
- سیاستمداران عاطفی به جای راهحل، دشمن ارائه میدهند
“ثروتمندان نماینده ambition، independence و agency هستند - ویژگیهایی که برای کسانی که به خود شک دارند تهدیدکننده است” “وقتی envy به عنوان justice disguise میشود، موفقیت shameful و ambition مشکوک میشود”
در نهایت، این مقاله تأکید میکند که تنفر از ثروتمندان ممکن است در کوتاهمدت آرامش بخش باشد اما مانند therapy بد، هیچ relief پایدار ارائه نمیدهد. راه حل سالمتر جایگزینی comparison با curiosity و تبدیل envy به admiration است.
