افغانهای پناهنده در دهلی با احتیاط میبینند که هند درها را به روی طالبان باز میکند
با نزدیکتر شدن دهلی به حاکمان جدید کابل، افغانهایی که در محلههای پشتی این شهر زندگی میکنند خود را برای آنچه این موضوع میتواند برای آیندهشان به دنبال داشته باشد آماده میکنند.
افغانهای پناهنده در دهلی و آیندهای نامعلوم
با گرمتر شدن روابط دیپلماتیک هند با طالبان، جامعه هزاران پناهنده افغان در دهلی با احساسی از امید محتاطانه و نگرانی عمیق به این تحولات نگاه میکنند. این گزارش به زندگی روزمره پناهندگانی مانند مینا مزاری در محله لاجپت نگر میپردازد که سالهاست از افغانستان گریختهاند و اکنون با آیندهای نامعلوم در هند روبرو هستند. سفر وزیر خارجه Acting طالبان، ملاوی امیرخان متقی، به دهلی و ارتقای ماموریت فنی هند در کابل به سطح سفارت، نشاندهنده تغییر قابل توجهی در نقشه ژئوپلیتیک جنوب آسیا است.
- زندگی در حاشیه: بسیاری از پناهندگان مانند آنس عطایی با ویزاهای کوتاهمدت یا وضعیت پناهندگی زندگی میکنند و دسترسی محدودی به خدمات دولتی دارند.
- موانع آموزشی: کودکان افغان اغلب به دلیل نداشتن مدارک مناسب از ثبتنام در مدارس بازمیمانند.
- جدایی از خانواده: تعلیق پروازها بین دو کشور از سال ۲۰۲۱، ملاقات با خانوادهها در افغانستان را تقریباً غیرممکن کرده است.
- ترس از بازگشت: بسیاری از پناهندگان، به ویژه زنان، به دلیل ممنوعیت تحصیل دختران توسط طالبان، امکان بازگشت به وطن را حتی در ذهن خود تصور نمیکنند.
- فرهنگ و انسجام: رستورانهای افغانی مانند مزار و افغان دربار محلی برای حفظ حس جامعه و فرهنگ هستند.
مینا مزاری میگوید: “ما نمیتوانیم به بازگشت فکر کنیم. من سه دختر دارم و بازگشت به معنای پایان تحصیل آنها خواهد بود.”
اییشه احمد، دانشجوی دانشگاه، اظهار میدارد: “در هند، طالبان از صلح سخن گفتند. اما من از سخنان آنها اعتماد نمیکنم چرا که آنها تحصیل دختران را در افغانستان منع کردهاند.”
تحلیلگران این نزدیکی را رویکردی عملگرایانه از سوی هند برای پیشبرد منافع خود در افغانستان و استفاده از تنشهای پاکستان-طالبان میدانند. درحالی که پیشرفتهای دیپلماتیک ممکن است امیدهایی ایجاد کند، مبارزات روزمره هزاران پناهنده افغان در هند ادامه دارد و آینده آنها همچنان در هالهای از ابهام باقی است.
