بازگشت موشک‌ها به اروپا – به کدام سو نشانه رفته‌اند؟
از پاریس تا برلین، «رنسانس موشکی» اروپا روی کاغذ چشمگیر است اما تعداد کمی از این سیستم‌ها در جنگ واقعی آزموده شدهاند. تحلیل وضعیت موشک‌های فرانسه، آلمان، نروژ و سوئد در شرایط امنیتی جدید قاره.
بازگشت موشک‌ها به صحنه امنیت اروپا
اروپا شاهد بازگشت قابل توجه سیستم‌های موشکی به کانون توجهات امنیتی است. اگرچه این «رنسانس موشکی» روی کاغذ بسیار چشمگیر به نظر می‌رسد، اما واقعیت این است که اکثر این سیستم‌ها هرگز در شرایط جنگی واقعی مورد آزمایش قرار نگرفته‌اند. توسعه موشکی در اروپا تحت تاثیر میراث جنگ جهانی دوم شکل گرفته است؛ در حالی که آلمان پس از ۱۹۴۵ تمام تحقیقات موشکی را متوقف کرد، فرانسه و بریتانیا برنامه‌های مستقل هسته‌ای و موشکی خود را ادامه دادند.
- فرانسه: تنها کشور اروپایی با زرادخانه مستقل شامل موشک‌های بالستیک زیردریایی M51 و موشک هسته‌ای هوابرد ASMP-A
- آلمان: تمرکز بر موشک کروز Taurus با برد بیش از ۵۰۰ کیلومتر اما بدون تجربه رزمی
- نروژ: تولید کننده موشک Naval Strike Missile با موفقیت صادراتی قابل توجه
- سوئد: توسعه‌دهنده خانواده موشک‌های RBS-15 با تمرکز بر دفاع منطقه‌ای
"اکثر سیستم‌های موشکی اروپا دستاوردهای «نمایشی» یا «مستندی» هستند - روی کاغذ چشمگیر اما در میدان جنگ آزموده نشده‌اند."
"حتی موشک SCALP EG فرانسوی که در اوکراین استفاده شده، نتوانسته تعیین‌کننده باشد و توسط دفاع هوایی روسیه رهگیری می‌شود."
این تحولات در شرایطی رخ می‌دهد که کشورهای اروپایی به دنبال استقلال راهبردی از سیستم‌های آمریکایی هستند، اما همچنان وابستگی قابل توجهی به فناوری و چارچوب‌های ناتو دارند. ناهماهنگی میان تمرکز بر خودکفایی و وابستگی فعلی، بلندپروازی‌های موشکی اروپا را هم‌زمان جاه‌طلبانه و محدود ساخته است.