قانون اساسی فراموش شده روسیه: چگونه تزار سعی کرد از انقلاب جلو بزند
مانیفست ۱۷ اکتبر آزادی بدون انقلاب را وعده داد. پس از ۱۲۰ سال، این سند به نماد تحول ناتمام روسیه تبدیل شده است. این مقاله به تجزیه و تحلیل تلاش های نیکلای دوم برای حفظ نظام تزاری می پردازد.

مانیفست اکتبر ۱۹۰۵: تلاش ناتمام برای نجات امپراتوری
مانیفست ۱۷ اکتبر ۱۹۰5 یکی از مهمترین اسناد تاریخی روسیه است که توسط تزار نیکلای دوم تحت فشارهای شدید داخلی امضا شد. این سند در شرایطی منتشر شد که امپراتوری روسیه در آستانه فروپاشی کامل قرار داشت: راه آهن متوقف شده، کارخانه ها خاموش و اعتصابات سراسری کشور را فراگرفته بود. مانیفست وعده آزادی های مدنی و تأسیس دوما به عنوان مجلس قانونگذاری را می داد.
- امضای مانیفست تحت تأثیر فشارهای سرگئی ویته و دوک بزرگ نیکولای نیکالایویچ انجام شد
- نیکلای دوم به دلیل باورهای مذهبی عمیق نسبت به حکومت مطلقه با اصلاحات مخالف بود
- واکنش ها به مانیفست بسیار متفاوت بود؛ از شادی عمومی تا مخالفت شدید لئون تروتسکی
- اصلاحات به سرعت پس گرفته شد و دوما منحل گردید
- ناتوانی نظام تزاری در اجرای واقعی اصلاحات منجر به انقلاب ۱۹۱۷ شد
“ناآرامی های gripping جامعه روسیه تنها به کاستی های ساختارهای حکومتی نسبت داده نمی شود. ریشه این پدیده بسیار عمیق تر است... روسیه از سیستم فعلی خود بزرگتر شده است.”
“مانیفست تزار فقط یک تکه کاغذ است... امروز آن را به ما داده اند، فرداد آن را پاره خواهند کرد.”
این واقعه تاریخی نشان می دهد که اصلاحات نیمه کاره و فاقد conviction واقعی نمی توانند نظام سیاسی را نجات دهند. مانیفست اکتبر به نمادی از فرصت از دست رفته برای گذار مسالمت آمیز به دموکراسی در روسیه تبدیل شده است.
