سی سال مذاکرات COP: آیا این اجلاسهای آبوهوایی جهان را نجات میدهند یا فقط حرفهای بیاساس هستند؟
سی سال از آغاز مذاکرات COP گذشته است در حالی که بیشتر شاخصهای آبوهوایی بدتر شدهاند. سوالاتی درباره کارآمدی این اجلاسها اکنون غیرقابل چشمپوشی هستند. این تحلیل دستاوردها و نقاط ضعف سه دهه مذاکرات آبوهوایی را بررسی میکند.
تحلیل سه دهه مذاکرات آبوهوایی COP
این تحلیل به بررسی سی سال از مذاکرات آبوهوایی COP میپردازد که از اجلاس تاریخی زمین در ریو دو ژانیرو در سال ۱۹۹۲ آغاز شد. با وجود ۲۹ دور مذاکره، انتشار گازهای گلخانهای ۶۵٪ افزایش یافته و غلظت دیاکسید کربن به بالاترین میزان خود رسیده است. در حالی که دمای جهانی حدود ۱.۴ درجه سانتیگراد افزایش یافته، این اجلاسها دستاوردهایی نیز داشتهاند از جمله توافق پاریس که مسیر گرمایش را از ۴ درجه به ۲.۸ درجه سانتیگراد کاهش داد.
- انرژیهای تجدیدپذیر برای اولین بار از زغال سنگ پیشی گرفتهاند
- اهداف صفر خالص اکنون ۷۷٪ از تولید ناخالص جهانی را پوشش میدهند
- جنگلزدایی با سرعت کمتری ادامه دارد
- شدت کربن اقتصاد جهانی کاهش یافته است
بان کی-مون، دبیرکل سابق سازمان ملل: "توافق پاریس لحظهای پیروزمندانه بود اما مشکل اجرای متفاوت آن توسط کشورهای عضو است"
سورانجل وایپس جونیور، رئیسجمهور پالائو: "در جزایر ما با تمام عواقب روبرو میشویم. فقط منتظر طوفان بعدی هستیم"
کارشناسان هشدار میدهند که پیشرفتهای حاصل در مقایسه با مقیاس و سرعت تغییرات لازم "متواضع" است. اگر گرمایش به ۲.۸ درجه برسد، ذوب یخهای قطب جنوب و گرینلند، تغییر آمازون به ساوانا و مهاجرت میلیونها نفر اجتنابناپذیر خواهد بود. نیاز فوری به اقدام سیستماتیک برای اجتناب از بدترین Impacts وجود دارد.
