نارکیس؛ یادآوری فقدان سنت سینمایی مستند در ایران

نارکیس و فقدان سنت سینمایی مستند

فیلم نارکیس به کارگردانی عبدالمطهر محمدخانی فراتر از یک مستند ساده عمل کرده و فقدان سنت سینمایی مستند در ایران را به تصویر می‌کشد. این اثر اشاره می‌کند که سینمای مستند ایران سال‌هاست از روایت‌های انسانی درباره افرادی محروم مانده که در حاشیه ساختار قدرت، بدون داشتن صدایی قابل شنیدن، جهان‌های شخصی خود را می‌سازند.

ویژگی‌های مستند نارکیس

• تمرکز بر روایت‌های انسانی از حاشیه‌نشینان جامعه
• پرداختن به افرادی که فقدان صدای اجتماعی را تجربه می‌کنند
• نمایش جهان‌های شخصی خارج از ساختار رسمی قدرت

“نارکیس تنها یک مستند نیست؛ فقدان یک سنت سینمایی را یادآوری می‌کند”

“سینمای مستند ایران از روایت‌های این‌گونه درباره انسان‌های حاشیه‌ای محروم است”

این فیلم به عنوان اثری تأمل‌برانگیز، خلأ موجود در سینمای مستند ایران را برجسته کرده و نیاز به بازگشت به روایت‌های اصیل انسانی را یادآوری می‌نماید.