سامانه رصد برخط بیکاری: ابزاری برای شفافیت یا نمایش آماری؟
راه‌اندازی «سامانه رصد برخط بیکاری» با انتقادات زیادی همراه شده است. کارشناسان هشدار می‌دهند فقدان یکپارچگی و سهم بالای مشاغل غیررسمی این سامانه را به ابزاری نمایشی تبدیل کرده که فاقد قدرت اقدام سیاستی مؤثر است.
سامانه رصد برخط بیکاری: چالش‌ها و واقعیت‌ها
راه‌اندازی «سامانه رصد برخط بیکاری» توسط وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی در ظاهر گامی رو به جلو برای ساماندهی اطلاعات بازار کار محسوب می‌شود، اما انتقادات جدی درباره ماهیت و کارکرد آن وجود دارد. فعالان کارگری و تشکل‌های صنفی از وجود این سامانه بی‌اطلاع هستند و هیچ اطلاع‌رسانی عمومی درباره نحوه دسترسی به آن انجام نشده است. این مسئله نشان می‌دهد راه‌اندازی سامانه بیشتر در سطح اعلام خبری باقی مانده تا اجرای عملی.
- فقدان اطلاع‌رسانی و ابهام کارکردها
- تعدد سامانه‌های موازی و چندپارگی داده‌ها
- پوشش ناقص مشاغل غیررسمی (۵۷ درصد مشاغل کشور)
- عدم ارتباط با سیاست‌های حمایتی عملی
- فرسایش اعتماد عمومی due to اقدامات نمایشی
«اگر سامانه‌ای قرار است وضعیت بیکاری را به‌صورت برخط رصد کند، نخستین گام آن باید اطلاع‌رسانی عمومی و آموزش نحوه استفاده از آن باشد.»
«ادعای داشتن آمار برخط بیکاری با وجود ۵۷ درصد مشاغل غیررسمی اساساً محل تردید است.»
کشور نیازمند یک نظام جامع اطلاعات بازار کار است که واقعاً کار کند، نه مجموعه پلت‌فرم‌های پراکنده. چنین نظامی باید با مشارکت تمام ذی‌نفعان ساخته شود و بهره‌مندان واقعی یعنی کارگران و کارجویان در طراحی آن مشارکت داشته باشند.