دینداری به سبک اردستانی؛ نقد یک قرائت نرم اما انحرافزا
نقد دیدگاه سلیمانی اردستانی مبنی بر عدم تأثیر شهادت اهل بیت در دینداری فردی و تأکید بر اهمیت “تولی” و “تبری” به عنوان ارکان اساسی هویت شیعی بر اساس روایات ائمه.
نقد قرائت اردستانی از دینداری
این مقاله به نقد جدی دیدگاه عبدالرحیم سلیمانی اردستانی میپردازد که معتقد است شهادت شخصیتهایی مانند حضرت زهرا سلاماللهعلیها یا پیامبر اسلام در میزان دینداری فرد تأثیری ندارد و تنها “نیت خوب” کافی است. نویسنده این دیدگاه را “توجیه نرم و سست برای فرار از مسئولیت اصلی ایمان” میداند و استدلال میکند که تولی (دوستی با اولیای الهی) و تبری (بیزاری از دشمنان آنان) دو رکن بنیادین و تفکیکناپذیر هویت شیعه هستند که در روایات متعدد ائمه بر آنها تأکید شده است.
- نادیده گرفتن بُعد اجتماعی و مبارزاتی دینداری و تقلیل آن به امری صرفاً فردی.
- تأکید بر حدیث امام رضا علیهالسلام: “کمال دین، ولایت ما و برائت از دشمنان ماست”.
- استناد به سیره ائمه مانند امام موسی کاظم که تبری را در کنار نماز و زکات از ارکان شیعه برمیشمارد.
- اهمیت ویژه تبری در دوران غیبت امام زمان عجلاللهفرجه به عنوان آزمون ثبات قدم.
- اشاره به سنت عملی خاندان رسالت در امر به بیزاری جستن از دشمنان اهل بیت.
امام صادق علیهالسلام میفرمایند: “ما جماعت بنیهاشم بزرگان و کوچکهای خود را امر میکنیم به دشنام دادن و لعن و بیزاری جستن از آنها.”
امام رضا علیهالسلام فرمودند: “کمال دین، ولایت ما و برائت از دشمنان ماست.”
در نتیجه، دینداری کامل بدون موضعگیری شفاف در قبال حق و باطل و بیزاری فعال از ظالمین، ناقص تلقی میشود و دیدگاه ارائهشده توسط اردستانی، با منظومه فکری تشیع در تضاد است.
