شهرداری؛ مدرک تحصیلی مرتبط یا مدیریت شهری کارآمد؟
تحلیل شرایط جدید انتخاب شهردار و تأکید بر مدرک تحصیلی که مدیریت شهری را به امری تخصصی تقلیل میدهد. پرسش اصلی این است: آیا شهر را باید با کاغذ اداره کرد یا با توان تصمیمسازی و عمل؟
تحلیل شرایط جدید انتخاب شهردار
بحث جدید در مورد شرط تحصیلی شهردار شدن در قانون مدیریت شهری، در ظاهر تلاشی برای ارتقای کیفیت حکمرانی شهری است، اما در عمق خود پرسشهای جدیتری را پیش میکشد. پیشفرض ضمنی این مصوبه آن است که مدیریت شهری، پیش از هر چیز، امری تخصصی و وابسته به رشته تحصیلی مشخص است.
- شهر موجود زنده اجتماعی است نه پروژه فنی صرف
- مدیریت موفق نیازمند توان تصمیمگیری و قدرت هماهنگسازی است
- تجربه جهانی نشان میدهد مدیران ارشد لزوماً متخصص فنی حوزه تحت مدیریت نیستند
- تاریخ مدیریت شهری ایران نمونههای زیادی از مدیران موفق با مدرک نامرتبط دارد
- مثال محمدعلی نجفی نشان داد توان مدیریت تعارضات سیاسی مهمتر از تخصص فنی است
“مدیریت شهری پیش از آنکه به رشته تحصیلی وابسته باشد، به بلوغ مدیریتی و شجاعت اصلاح ساختارها نیاز دارد”
“تبدیل مدرک تحصیلی به فیلتر اصلی ورود به مدیریت شهری، سادهسازی مسئلهای پیچیده است”
مسئله اصلی نه نبود شرط تحصیلی، بلکه فقدان نظام ارزیابی و پاسخگویی است. اگر سازوکار شفافی برای سنجش عملکرد شهردار وجود داشت، نیازی به فیلترهای صلب نبود. پرسش نهایی این است: آیا هدف داشتن شهردارانی با «مدرک درست» است یا شهرهایی با «مدیریت بهتر»؟
