همه راهها به گریس جونز میرسد: هنرمندان تجسمی و موسیقی مورد علاقهشان در آتلیه
هنرمندان تجسمی معاصر از موسیقیهایی میگویند که الهامبخش کارهای هنری آنهاست. از گریس جونز و استیوی واندر تا باخ و فرایربوی دیامال، این موسیقیها خلاقیت آنها را برمیانگیزد.
موسیقی و هنر تجسمی: رابطهای دیرینه
هنر و موسیقی از دیرباز همراهان طبیعی یکدیگر بودهاند. از نقاشیهای ورمیر تا آثار موندریان که با ریتم جدیدی از رنگها پرش میکنند. امروزه نیز این رابطه ادامه دارد، همانطور که پیتر دوئیگ در نمایشگاه خود در سپنتین لندن نقاشیهایش را با صفحات موسیقی مورد علاقهاش همراه کرده است. این مقاله به سراغ هنرمندان معاصر رفته تا ببیند چه موسیقیهایی آنها را در آتلیه خلاق میکند.
- هارولد اوفه با آلبوم «Island Life» اثر گریس جونز بزرگ شده و این آلبوم نقطه شروع مجموعه Covers او بوده است. او میگوید: «همه راهها به گریس جونز میرسد».
- راگنار کیارتانسان خاطره راهرفتن به مدرسه در ایسلند با موسیقی «the Cure» را دارد و امروز در آتلیهاش در رکیاویک دوستانش باخ مینوازند.
- کریس اوفیلی در آتلیهاش در ترینیداد به موسیقی «Sault» گوش میدهد و معتقد است ترتیبهای صوتی میتوانند رنگارنگ باشند.
- جویس لبینجو در حین خلق تابلوهایش در لاگوس، با تکرار آهنگ «Peru» اثر فرایربوی دیامال به حالت خلسه میرسد.
- لیندسی مندیک که در کودکی عاشق اسپایس گرلز بود، اکنون با موسیقی دوستش Self Esteem و آلبوم «Lemonade» بیانسه جرأت بیشتری برای خلق آثارش پیدا میکند.
راگنار کیارتانسان: «زندگی من کاملاً در موسیقی غوطهور است. هنگام کار، هنگام ظرف شستن… با دختر نوجوانم به آن گوش میدهم.» کریس اوفیلی: «من هنوز در عزای افول رادیو در طول امواج هستم… دیجیهای رادیویی مرا با موسیقیهای فوقالعاده زیادی آشنا کردند.»
این هنرمندان نشان میدهند که موسیقی نه فقط یک همراه، بلکه بخشی جداییناپذیر از فرآیند خلاقانه آنهاست، حالا چه در آتلیههای شهری شلوغ باشد چه در استودیوهای آرامِ حومه طبیعت.
