آیا کشاورزی شهری می‌تواند جهان را تغذیه کند؟
از باغ‌های پشتی تا کشت هیدروپونیک پیشرفته، آینده غذا لزوماً روستایی نیست. کشاورزی شهری می‌تواند امنیت غذایی را بهبود بخشد و چالش‌های تغذیه جمعیت رو به رشد جهانی را پاسخ دهد.
کشاورزی شهری: راه‌حلی برای تغذیه جهان
کشاورزی شهری (UA) شامل روش‌های مختلفی از کشت عمودی و فرآیندهای بدون خاک مانند هیدروپونیک، آئروپونیک و آکواپونیک تا باغ‌بانی در حاشیه شهرها می‌شود. این ایده جدید نیست: در طول جنگ‌های جهانی، باغ‌های پیروزی مکمل جیره‌بندی بودند. امروزه، کشاورزی شهری بین ۵ تا ۱۰ درصد از حبوبات، سبزیجات و غده‌های جهان را تولید می‌کند.
- مزایای کلیدی: بهبود رژیم‌های غذایی، کاهش زنجیره‌های تأمین آسیب‌پذیر، کاهش کربن مرتبط با حمل‌ونقل و بسته‌بندی
- صرفه‌جویی در منابع: کشت عمودی تا ۹۸ درصد آب کمتر مصرف می‌کند و فشار بر خاک‌ها و منابع آبی را کاهش می‌دهد
- منافع اجتماعی: سقف‌های سبز اثر جزیره گرمایی شهری را کاهش می‌دهند و حاکمیت غذایی مردم را از وابستگی به کشاورزی صنعتی آزاد می‌کند
"کشت کردن کاری عمیقاً انسانی است... تبدیل شدن به تولیدکننده و مصرف کننده جوامع را توانمند می‌کند و افراد را غنی می‌سازد"
اگرچه کشاورزی شهری به تنهایی نمی‌تواند ۱۰ میلیارد نفر را تغذیه کند، اما نمی‌توان آن را نادیده گرفت. رویکردی تکه‌تکه شامل مزارع پرانرژی در مناطق دارای انرژی تجدیدپذیر و کشت کم‌اثر در حاشیه شهرها مناسب است. اکولوژی کشاورزی می‌تواند نه تنها منبع غذایی ما، بلکه رابطه ما با جهان طبیعی را تغییر دهد.