از بردهداری تا ویندراش: بریتانیا همچنان خانوادههای کارائیبی را از هم جدا میکند
داستان لاتی-یانا براون، کودک ۸ سالهای که پس از طوفان ملیسا در جامائیکا بیپناه مانده و به علت سیاستهای سختگیرانه مهاجرت بریتانیا از خانواده جدا شده است. این مقاله به بررسی تاریخچه طولانی جداسازی خانوادههای کارائیبی توسط بریتانیا میپردازد.
تاریخچه جداسازی خانوادههای کارائیبی توسط بریتانیا
این مقاله به بررسی مورد لاتی-یانا براون، کودک ۸ ساله جامائیکی میپردازد که پس از طوفان ملیسا در خانه ویران شده مادربزرگش بیپناه مانده و به دلیل رد درخواست ویزا توسط اداره داخلی بریتانیا از والدینش که در بریتانیا زندگی میکنند، جدا شده است. این اتفاق تنها یک نمونه از تاریخچه طولانی بریتانیا در جداسازی خانوادههای کارائیبی است که از دوران بردهداری آغاز شده و تا رسوایی ویندراش ادامه یافته است.
- سیستم بردهداری: کودکان از والدینشان جدا شده و بعنوان اهرم فشار استفاده میشدند
- مهلت مهاجرت: پس از جنگ، درهای مهاجرت بسته شد و هزاران کودک در کارائیب باقی ماندند
- کودکان بشکهای: کودکانی که از راه دور با حواله و بستههای ارسالی بزرگ شدند
- آثار روانی: جدایی آثار عمیق روانی بر نسلها گذاشته است
“اداره داخلی بریتانیا به جای پاسخ به فوریت انسانی، بر تصمیم اشتباه خود پافشاری میکند” “بریتانیا قرنها ثروت کارائیب را غارت کرد و پس از لغو بردهداری بدون جبران خسارت یا بازسازی اقتصاد آن را ترک کرد”
این مقاله استدلال میکند که سیاستهای مهاجرتی کنونی بریتانیا ادامه همان الگوهای تاریخی جداسازی خانواده است و خواستار اقدام فوری برای بازگرداندن لاتی-یانا به خانوادهاش شده است.
