سلطۀ هوش مصنوعی: بازگشت به دوران تاریکی با شاه، کشیش و ارباب جدید
مقاله ای فلسفی درباره چگونگی بازگشت بشر به «نابالغی خودخواسته» با اتکای روزافزون به هوش مصنوعی، که نقش راهنمای مذهبی و سلطنتی گذشته را ایفا میکند. نویسنده هشدار میدهد که این وابستگی میتواند اساس روشنگری و دموکراسی لیبرال را تضعیف کند.
هوش مصنوعی و بازگشت به عصر تاریکی
این مقاله به تحلیل تأثیر عمیق هوش مصنوعی بر استقلال فکری بشر میپردازد. نویسنده با استناد به تعریف امانوئل کانت از «روشنگری» به عنوان خروج از «نابالغی خودخواسته»، استدلال میکند که هوش مصنوعی در حال تبدیل شدن به «دیگری» جدید است؛ مرجعی که نقش کشیش، شاه یا ارباب فئودال را در گذشته ایفا میکرد. اکنون، به جای تکیه بر عقلانیت انسانی، ما به کدها اعتماد میکنیم.
- وابستگی فزاینده: نظرسنجیها نشان میدهد ۸۲٪ از مردم در تصمیمات شخصی از AI استفاده میکنند.
- تأثیر بر تفکر: مطالعات MIT کاهش فعالیت شناختی در افرادی که از AI برای نوشتن استفاده میکنند را نشان میدهد.
- جذابیت رهایی از مسئولیت: هوش مصنوعی بار تصمیمگیری و تفکر را از دوش افراد برمیدارد.
- مشکل جعبه سیاه: ما درک نمیکنیم AI چگونه نتیجهگیری میکند و این ما را به قلمرو ایمان بازمیگرداند.
- تهدید برای دموکراسی: عقلانیت، پایه روشنگری و جامعه آزاد است و افول آن خطرناک است.
«کانت مینویسد: “تنبلی و ترس دلیل این است که اکثر Menschen... در نابالغی مادامالعمر باقی میمانند.”» «اریش فروم در کتاب “فرار از آزادی” میگوید مردم ترجیح میدهند آزادی خود را در ازای اطمینان مطیع بودن تسلیم کنند.»
چالش اصلی این است که چگونه میتوانیم قدرت فوقبشری هوش مصنوعی را مهار کنیم بدون آنکه عقلانیت انسانی، سنگ بنای تمدن مدرن، از بین برود. این پرسشی است که نباید پاسخ آن را به ماشین واگذار کرد.
