دو مسیر برای آمریکا: لیلیث فیر و انتخاب مسیر اشتباه

لیلیث فیر: نماد امید در برابر میسوجینی

مستند جدید «لیلیث فیر: ساختن یک راز» به کارگردانی الی پانکیو تاریخچه این جشنواره موسیقی تمام زن را در اواخر دهه ۹۰ بررسی می‌کند. شرل کرو در سال ۱۹۹۹ هشدار داد که خشونت در ووداستاک ۹۹ ممکن است آینده آمریکا را نشان دهد. لیلیث فیر با هنرمندانی مانند سیناد اوکانر، میسی الیوت و فیونا اپل فضایی امن و حمایتی ایجاد کرد که با فرهنگ غالب میسوجینی آن زمان تضاد داشت.

• جشنواره سه سال متوالی برگزار شد و پرفروشترین تور ۱۹۹۷ بود
• رسانه‌ها آن را «لزبوپالوزا» می‌نامیدند و مورد تمسخر قرار می‌دادند
• سارا مکلاخلان بنیانگذار آن تحت فشار بود تا مردان را به خطاب دعوت کند
• فضای منتورینگ و حمایتی برای هنرمندان و مخاطبان ایجاد شد
• ۱۰ میلیون دلار به خیریه اهدا کرد

«امیدوارم ووداستاک ۹۹ نشانگر آینده کشور یا جوانان آمریکا نباشد» – شرل کرو «لیلیث فیر رادیکال بود، نه ساده‌لوحانه» – ساندرا برنارد

این مستند نشان می‌دهد آمریکا چگونه از مسیر امیدبخش لیلیث فیر فاصله گرفت و به سمت فرهنگ میسوجینی حرکت کرد.