روش‌های انسانی برای کنترل مرزهای بریتانیا: چرا کییر استارمر از آن‌ها استفاده نمی‌کند؟
سیاست‌های پناهندگی نامنسجم حزب کارگر به جای حل مسئله، پناهندگان را مورد سرزنش قرار می‌دهد. راه‌حل‌های بهتر و انسانیتری وجود دارد که می‌تواند هم مرزها را کنترل کند و هم حقوق پناهندگان را محترم بشمارد.
سیاست‌های پناهندگی حزب کارگر و تأثیر آن بر پناهندگان
دولت کییر استارمر با اعلام محدودیت‌های جدید برای پناهندگان، از جمله ممنوعیت الحاق خانواده و ایجاد موانع برای کسب وضعیت اقامت دائم، به سیاست‌های ناموفق دولت محافظه‌کار قبلی روی آورده است. این در حالی است که وی تنها ۲۴ ساعت قبل از این اعلام، ارائه پناهندگی را نشانه‌ای از یک کشور منصف و دلسوز خوانده بود. نویسنده استدلال می‌کند که این سیاست‌ها نه تنها تعداد عبور از کانال مانش را کاهش نمی‌دهد، زیرا پناهندگان از جزئیات سیاست‌های مهاجرتی کشورها مطلع نیستند، بلکه به vilifying refugees می‌پردازد و انسجام اجتماعی را تضعیف می‌کند.
- سیاست‌های بازدارنده قبلی تأثیر محسوسی بر کاهش تعداد قایق‌ها نداشته‌اند.
- پناهندگان عمدتاً به دلیل پیوندهای خانوادگی، فرهنگی یا زبانی existing links به بریتانیا می‌آیند.
- راه‌حل‌های عملی مانند توافق "one in, one out" با فرانسه و بستن هتل‌ها نماد سیستم شکسته می‌تواند موثر باشد.
- طرح شورای پناهندگان پیشنهاد می‌کند با دادن اجازه اقامت محدود به افراد از کشورهای پرخطر، استفاده از هتل‌ها در یک سال پایان یابد.
- سیاست‌های جدید می‌تواند باعث شود حتی یک پناهنده سخت‌کوش هرگز نتواند تابعیت بریتانیا را کسب کند.
"برای پناهنده‌ای که جسد کودکش را از زیر آوار خانه‌ی بمباران شده بیرون کشیده، این [سیاست‌ها] به هیچ وجه حس "بلیط طلایی" را ندارد." "این سیاست‌ها منصفانه یا دلسوزانه نیست، بلکه تنبیهی است و بوی اقدامات ناامیدانه برای مقابله با حزب رفرم می‌دهد."
در نهایت، به جای جشن گرفتن مشارکت‌های ارزشمند پناهندگان در جامعه بریتانیا، این رویکرد نامنسجم تنها به آسیب‌زدن بیشتر و دور کردن خانواده‌ها منجر خواهد شد.