کلیشه‌های محدود درباره عرب‌های استرالیا پیچیدگی هویت ما را نادیده می‌گیرند
نویسندگان عرب‌استرالیایی با خلق آثار ادبی و هنری در حال بازپس‌گیری روایت‌هایی هستند که به کلیشه تقلیل یافته‌اند. این آثار نه تنها به مقابله با نژادپرستی می‌پردازند، بلکه داستان‌های عرب‌ها را بخشی جدایی‌ناپذیر از روایت ملی استرالیا می‌دانند.
بازپس‌گیری روایت‌های عرب‌استرالیایی از طریق ادبیات
نویسندگان عرب‌استرالیایی در حال مقاومت در برابر سکوت و بازتعریف هویت خود از طریق ادبیات و هنر هستند. رسانه‌ها اغلب تصاویر محدود و آسیب‌زایی از مهاجران عرب ارائه می‌دهند، اما آثار ادبی می‌توانند پیچیدگی زندگی‌های انسانی را به گونه‌ای نشان دهند که درک متقابل را تقویت کند. این آثار نه تنها به مقابله با کلیشه‌ها می‌پردازند، بلکه حضور خلاقانه عرب‌استرالیایی‌ها را در فرهنگ این کشور تثبیت می‌کنند.
- ادبیات به عنوان ابزار مقاومت: رمان‌ها، شعرها و نمایشنامه‌ها فضایی برای بیان تجربیات پیچیده مهاجرت فراهم می‌کنند
- پروژه‌های جامعه‌محور: برنامه‌هایی مانند "اسلم شعر بانکستاون" به شاعران نوظهور در کشف هویت و عدالت اجتماعی کمک می‌کنند
- زنان عرب به عنوان پیشگام: زنان عرب از این platforms برای مقابله با کلیشه‌ها و تأکید بر هویت حرفه‌ای و فکری خود استفاده می‌کنند
- اثرات فراقومی: این داستان‌ها با مهاجران سایر فرهنگ‌ها نیز طنین‌انداز می‌شود و "دیگری‌سازی" را از بین می‌برد
- نیاز به به رسمیت شناختن: ناشران، مدارس و رسانه‌ها باید این آثار را در برنامه‌های خود بگنجانند
رفعت العریر در شعر خود "اگر باید بمیرم" نوشت: "ادبیات نمی‌تواند جنگ‌ها را پایان دهد، اما می‌تواند زندگی‌های درون آن‌ها را آشکار کند"
راندا عبدالفتاح در مجموعه "عرب، استرالیایی، دیگر" بر این تأکید دارد که "عرب" باید به عنوان هویت شناخته شود، نه اتهام
از طریق داستان‌سرایی، عرب‌استرالیایی‌ها در حال نوشتن خود در روایت ملی هستند، تا زمانی که "عرب استرالیایی" نه برچسب سوءظن، بلکه بخشی از tapestry غنی این کشور شود.
