قدمزدن در راهروهای سازمان ملل: قدرت و فاصله از مردمی که برای خدمت به آنان ساخته شد
ساتارا اوتایاکوماران، نماینده جوانان استرالیا در سازمان ملل، از تجربه خود در این نهاد بینالمللی میگوید و پرسش میکند که آیا سازمان ملل هنوز میتواند به مردمی که برای حفاظت از آنان ایجاد شده خدمت کند؟
تجربه نماینده جوانان استرالیا در سازمان ملل
ساتارا اوتایاکوماران، نماینده جوانان استرالیا در سازمان ملل، از تجربه خود در هشتادمین سالگرد این نهاد میگوید. او احساس قدرت و در عین حال فاصله این سازمان از مردمی که برای خدمت به آنان ایجاد شده را توصیف میکند. در حالی که رهبران جهان در مقر سازمان ملل سخنرانی میکردند، خارج از آن دیوارهای صیقلخورده، کودکان در فلسطین گرسنه میماندند و بمبها فرود میآمدند.
- ساتارا هزاران صدای جوانان را از سراسر استرالیا جمعآوری کرده است
- او از جوانان در زندانها، مراکز نگهداری و جامعات شنیده است
- این صداها شامل درخواستهای برای مسکن، آیندهای بهتر و شنیده شدن است
"آیا سازمان ملل هنوز میتواند به مردمی که برای حفاظت از آنان ایجاد شده خدمت کند؟"
"مبارزات جوانان مرزی نمیشناسد - از کودکان غزه تا جوانان بومی استرالیا"
ساتارا معتقد است سازمان ملل تنها در صورتی نقش حیاتی خود را ایفا میکند که واقعاً به فریاد فراموششدگان گوش دهد: پناهندگانی که هرگز به خانه بازنگشتند، بازماندگان بردهداری مدرن، افراد دارای معلولیت و خانوادههای بومی که از زمین و زبان محروم شدهاند.
