معنویت را باید فراتر از باورهای خشک دینی دید؛ شیوه‌ای برای درک جهان ناشناخته

معنویت به مثابه روش زندگی

شادی خان سیف در این مقاله به بررسی معنویت به عنوان یک روش زندگی می‌پردازد که برخلاف تعالیم خشک دینی، در قالب آیین‌های کوچک و خاموش تجلی می‌یابد. نویسنده با اشاره به خاطرات کودکی خود در کابل و کراچی، بر اهمیت این آیین‌ها در ایجاد آرامش و امید تأکید می‌کند.

• آیین‌های محافظتی: استفاده از اسفند برای دفع چشم بد، ریختن آب پشت مسافر برای دور کردن مشکلات و گذاشتن نقطه سیاه پشت گوش نوزاد برای محافظت از زیبایی او.
• انتقال بین‌نسلی: این آیین‌ها نه از طریق کتاب، بلکه از طریق زنان و به صورت سینه به سینه به نسل‌های بعد منتقل شده‌اند.
• ابعاد جهانی: نویسنده مشابهت این آیین‌ها را با مراسم بومیان استرالیا و دیگر فرهنگ‌ها یادآور می‌شود.

"این آیین‌ها پر از عشق و امید هستند." "معنویت یک روش زنده و پویاست که رنگ‌های محلی می‌گیرد اما به چیزی جهانی اشاره دارد."

در نهایت، این آیین‌ها به عنوان ریسمان‌های اتصال به گذشته و ویسپرهای عشق در نظر گرفته می‌شوند که در جهانی آشفته، آرامش را به ارمغان می‌آورند.