سیاست‌مداران در برابر فاجعه اقلیمی: میدان‌های نفتی و فرودگاه‌های جدید

بحران آب‌وهوایی و سیاست‌های مخرب

جهان به‌سوی فاجعه اقلیمی در حرکت است، اما سیاست‌مداران به جای اقدامات جدی، به توسعه میدان‌های نفتی و فرودگاه‌های جدید روی آورده‌اند. امید ناشی از توافق پاریس در سال ۲۰۱۶ از بین رفته و انتشار گازهای گلخانه‌ای به‌طور بی‌امانی در حال افزایش است. در بریتانیا، دولت کارگر در حال بررسی تأیید دو میدان نفتی جدید در دریای شمال است، در حالی که توسعه فرودگاه هیثرو و گاتویک نیز تصویب شده است. در اتحادیه اروپا، اهداف کاهش انتشارات «انعطاف‌پذیر» شده و در ایالات متحده، دولت ترامپ تمام ابتکارات اقلیمی را لغو کرده است.

• افزایش سرمایه‌گذاری در سوخت‌های فسیلی: بانک‌های بزرگ جهانی ۸۶۹ میلیارد دلار در سال ۲۰۲۴ به این بخش اختصاص دادند.
• تخلیه اتحادیه صفر خالص: بانک‌های آمریکایی و اروپایی از تعهدات خود عقب‌نشینی کرده‌اند.
• تأخیر در برنامه‌های ملی آب‌وهوا: بسیاری از کشورها برنامه‌های خود را برای Cop30 به تأخیر انداخته‌اند.
• پیامدهای فاجعه‌بار: افزایش دمای ۲ درجه‌ای تا ۲۰۵۰ می‌تواند منجر به مرگ ۲ میلیارد نفر و فروپاشی ۲۵ درصدی اقتصاد جهانی شود.
• عملگرایی خطرناک: بهانه «عملگرایی» در واقع به معنای ادامه business as usual و نادیده گرفتن علم است.

«عملگرایی تنها زمانی ممکن است که جایگزین‌های عملی وجود داشته باشد. در مورد فروپاشی آب‌وهوا، هیچ جایگزینی وجود ندارد.» «ما یا همین حالا انتشارات را کاهش می‌دهیم یا در مشکل عمیقی قرار خواهیم گرفت.»

واقعیت این است که جهان با چشمان باز به سمت فاجعه اقلیمی پیش می‌رود و بهانه «عملگرایی» در حقیقت نوعی رولت روسی با تمام پره‌های پر است. تنها سوال این است که وقتی ماشه کشیده شود، چه اندازه آشفتگی ایجاد خواهد شد.