کنفرانسهای آبوهوایی کاپ ممکن است طاقتفرسا باشند – اما چرا باید به آنها توجه کرد
در این خبرنامه هفتگی: منتقدان هنوز جایگزینی ارائه ندادهاند که تمام کشورها را برای حل بحران آبوهوایی گرد هم آورد. اجلاسهای کاپ اگرچه کسلکننده هستند اما پیشرفتهای واقعی ایجاد میکنند.
اهمیت کنفرانسهای آبوهوایی کاپ
کنفرانسهای متحد ملل درباره تغییرات آبوهوایی (کاپ) ممکن است طاقتفرسا و کسلکننده به نظر برسند، اما این اجلاسها نقش حیاتی در مقابله با بحران آبوهوایی جهانی ایفا میکنند. در حال حاضر جهان با نقطه اوجهای خطرناکی مانند تبدیل جنگل آمازون به ساوانا، مرگ صخرههای مرجانی و ذوب یخها روبرو است. اگرچه پیشرفت در مذاکرات کند است، اما توافقهای قبلی مانند پروتکل کیوتو، توافق کپنهاگ و توافق پاریس توانستهاند مسیر افزایش دمای جهانی را از ۶ درجه به ۲.۵ درجه کاهش دهند.
- کنفرانس کاپ۳۰ در بلم برزیل بر اقدامات عملی به جای وعدههای آینده تمرکز دارد
- سرمایهگذاری در انرژیهای تجدیدپذیر اکنون به ۲ تریلیون دلار در سال رسیده است
- چین بزرگترین مصرفکننده و صادرکننده انرژی تجدیدپذیر شده است
- انرژی بادی و خورشیدی در ۹۰٪ جهان ارزانتر از سوختهای فسیلی هستند
- این پیشرفتها بدون چارچوب کاپ قابل دستیابی نبودند
اد میلیبند، وزیر انرژی بریتانیا: "آنها میخواهند مردم ناامید شوند. آنها میخواهند مردم فکر کنند هیچ پیشرفتی حاصل نشده است."
سیمون استیل، رئیس آبوهوای UN: "پیشرفت از اتاقهای مذاکره به اتاقهای هیئت مدیره و سپس به اتاقهای نشیمن میرود."
هیچ جایگزینی وجود ندارد که بتواند تمام کشورها - کوچکترین و آسیبپذیرترین تا ثروتمندترین و قدرتمندترین - را در برابر این مشکل پیچیده جهانی متحد کند. کاپها به تنهایی بحران آبوهوایی را حل نمیکنند، اما به نظر نمیرسد این مشکل بدون آنها قابل حل باشد.
