پنج تصویر کلیدی روایت‌گر داستان Cop30: اعتراضات، اشک‌ها و یک نوزاد
کنفرانس اقلیمی سازمان ملل در برزیل شاهد اولین اعتراض بزرگ در چهار سال گذشته بود. نمایندگان مردم موندوروکو با بستن ورودی محل برگزاری، خواستار شنیدن صدایشان شدند. مذاکرات با لحظات نفس‌گیر و پایان احساسی همراه بود.
کنفرانس Cop30: تقابل دیپلماسی و اعتراضات اقلیمی
کنفرانس Cop30 در برزیل شاهد اولین اعتراض بزرگ در چهار سال گذشته بود که فضای مذاکرات را تحت تأثیر قرار داد. حدود ۵۰ تن از مردم موندوروکو - یکی از اقوام بومی آمازون - با بستن ورودی محل برگزاری کنفرانس، نسبت به نابودی جنگل‌ها و رودخانه‌هایشان توسط صنایع و نداشتن نماینده در مذاکرات اعتراض کردند. آن‌ها خواستار دیدار با رئیس‌جمهور برزیل شدند، اما در عوض با آندره کورئا دو لاگو، رئیس مذاکرات Cop30 روبرو شدند.
- صحنه نمادین: دو لاگو یک نوزاد را که یکی از زنان حاضر در اعتراض در آغوش داشت، گرفت و مدتی او را نگه داشت.
- گفت‌وگوی سه ساعته: دیپلمات برزیلی سپس معترضان را به ساختمانی منتقل کرد که گفت‌وگویی بیش از سه ساعت به طول انجامید.
- خواسته‌های معترضان: حفاظت از جنگل‌ها، حذف تدریجی سوخت‌های فسیلی و اولویت دادن به عدالت اقلیمی.
- اعتراض نمادین: برخی معترضان با پوشیدن لباس سیاه، مراسم تشییع جنازه‌ای برای زغال‌سنگ، نفت و گاز برگزار کردند.
معترضان شعار می‌دادند: "هیچ چیزی درباره ما بدون ما".
در بخش دیگری از کنفرانس، کلمبیا به همراه ده‌ها کشور دیگر، بحث "گذار عادلانه از سوخت‌های فسیلی" را با قدرت بیشتری مطرح کردند، اگرچه توافق نهایی مستقیماً به نفت، گاز یا زغال‌سنگ اشاره‌ای نداشت. پایان‌بندی کنفرانس نیز با لحظه‌ای احساسی از سوی مارینا سیلوا، وزیر محیط زیست برزیل همراه بود که پس از دریافت تشویق حضار برای تلاش‌هایش، ابتدا گریه کرد و سپس مشتی در هوا نشان داد که نشان از ادامه مبارزه داشت.
