مروری بر مستند «ناظران» – تصاویری از کشوری در جنوب شرق آسیا که توسط گردشگری شکل گرفته است

مستند ناظران و تاثیر گردشگری

مستند «ناظران» ساخته کیمی تیکسو که در لائوس فیلمبرداری شده است، با نگاهی به مناظری که در کارت‌پستال‌های گردشگری نیز یافت می‌شوند، شروع می‌کند. این فیلم با استفاده از حرکات محدود دوربین، معابد طلایی درخشان، آبشارها و صخره‌های نقرهای و دسته‌های راهبان را در مناظر سرسبز به تصویر می‌کشد. اما آنچه که این مستند را متمایز می‌کند، نمایش مزاحمت گردشگران و تأثیر آن بر ریتم زندگی محلی است. تضاد بصری و شنیداری بین گردشگران با لباس‌های غیررسمی و فعالیت‌های گاه پرسروصدا‌ی آنان با زندگی روزمره و معمولی مردم محلی (مانند دانش‌آموزان در راه مدرسه یا زنان غیرروحانی که در کنار جاده به راهبان نذورات می‌دهند) به وضوح نشان داده می‌شود.

• تضاد سکون و حرکت: تنش بین دوربین ثابت و حرکت‌های درون قاب، صحنه‌هایی مانند سوار کردن گردشگران در اتوبوس را یادآور فیلم کلاسیک «پلی‌تایم» ژاک تاتی می‌کند که به شکلی ملایم به تجربه‌ی فرهنگی «اصیل» از طریق روش‌های مصرف‌گرایی می‌پردازد.
• نقطه‌دید شکننده: با این حال، نقطه‌دید فیلم تیکسو بر زمین سست‌تری قرار دارد. برخی از تقابل‌های بصری به سمت تکرار دوگانه‌های قدیمی بین شرق و غرب، منطقه‌ای و جهانی متمایل می‌شوند.
• پیچیدگی‌های نادیده گرفته شده: برای مثال، اگرچه بیشتر گردشگران نشان داده شده در فیلم سفیدپوست هستند، در واقعیت اغلب بازدیدکنندگان لائوس از کشورهای همسایه آسیایی هستند. همچنین جامعه لائوسی خود یکدست نیست.

صحنه‌ای از مردان میانسال که در حال بازی هستند با عنوان «در حال مشاجره به زبان لائو» توصیف می‌شود، در حالی که برخی از آنها به زبان ویتنامی صحبت می‌کنند.

فیلم سوالات جالبی در مورد رابطه بین گردشگری و سینما برمی‌انگیزد، حتی اگر بینش جدید یا عمیقی در مورد هیچ یک از این موضوعات ارائه ندهد.

این مستند اگرچه ممکن است در برخی جنبه‌ها دچار ساده‌انگاری شود، اما مشاهده‌گری خود را حفظ کرده و گفتگویی درباره دینامیک‌های پیچیده گردشگری در یک کشور آسیایی را آغاز می‌کند.