نقد فیلم موزیکال «رویای کریسمس» - اولین تولید تایلند در دهههای اخیر با صحنههای احساسی پرزرق و برق
«رویای کریسمس» به کارگردانی پل اسپاریه، اولین فیلم موزیکال تایلندی در ۵۰ سال گذشته است که تلفیقی از خوشبینی افسانهای و موسیقی غنی ارائه میدهد، اگرچه گاهی داستان نازک آن تحت الشعاع قرار میگیرد.
نقد فیلم موزیکال «رویای کریسمس»
فیلم «رویای کریسمس» به کارگردانی پل اسپاریه، به عنوان اولین تولید موزیکال تایلند در پنج دهه اخیر، تلفیقی جذاب از عناصر کلاسیک و مدرن است. این فیلم با الهام از «اولیور توئیست» مدرن، داستان دختربچهای ۱۰ ساله به نام لک (با بازی آ ماتا ماسمالای) را روایت میکند که پس از قتل مادرش توسط ناپدری بدرفتار، به همراه عروسک تکپایش به نام بلا به سوی بانکوک فرار میکند.
- صحنههای روستایی اولیه فیلم با گرمای بصری مشابه «عصای موسیقی» همراه است
- رقصها و کرئوگرافیهای سریع و چشمگیر، به ویژه در صحنههای محوطه صنعت مالی بانکوک
- موسیقی فیلم اگرچه غنی است اما از نظر موسیقایی و اشعار بیش از حد ملایم و بیحاشیه است
- کارگردان با استفاده بیش از حد از موسیقی سعی در جبران ضعف داستان نازک فیلم دارد
- تنها در ابتدا و انتهای فیلم چالشهای اساسی برای متعادل کردن سفر بیش از حد شیرین لک وجود دارد
«صحنههای اولیه روستایی به طور خاص گرمای بصری فیلم «عصای موسیقی» را در خود جای دادهاند» «این تنها لحظهای است که «رویای کریسمس» به انتزاع و پیچیدگی موزیکالهای عصر طلایی دست مییابد»
فیلم اگرچه از نظر فنی قابل توجه است، اما به دلیل داستان ساده و بیش از حد احساسی، نتوانسته تعادل لازم را بین عناصر مختلف ایجاد کند. نقدهای طبقاتی ملایم فیلم برای audiences بزرگسال کافی نیست و setting خارجی نیز نتوانسته بیطعمی underlying را پنهان کند.
