بررسی فیلم Don’t Trip: کمدی لو-فای که در پی یافتن هراس در هالیوود است
فیلمی که با یک طنز جذاب از صنعت سینما شروع میشود، اما به یک آشفتگی غیرقابل قبول تبدیل میشود که حتی فرد مِلِیمد نیز نمیتواند آن را نجات دهد.
بررسی فیلم Don’t Trip: کمدی هراسآور هالیوود
فیلم Don’t Trip به کارگردانی الکس کوگلمان، با یک پایه داستانی جالب آغاز میشود: دنبالهروی یک فیلمنامهنویس جوان به نام دِو (با بازی متیو ساتو) که برای ورود به صنعت سینما، دوستی با تریپ (با بازی ویل سنت)، پسر ثروتمند و بیاستعداد یک تهیهکننده بزرگ، را پیش میگیرد. این فیلم قصد دارد هراس و تاریکی پشت پرده هالیوود را به تصویر بکشد، اما در عمل به یک کمدی شلوغ و غیرمتقاعدکننده تبدیل میشود.
- نقاط قوت: حضور کوتاه فرد مِلِیمد در نقش اسکات لِفکوویتز، تهیهکننده قدرتمند، لحظات درخشان فیلم را ایجاد میکند.
- نقاط ضعف: اجرای ناشیانه بازیگران، مشکلات صدا و تغییر ناگهانی ریتم داستان از طنز به ژانر هراس.
- فضاسازی: استفاده از تصاویر استاک برای نشان دادن افق لسآنجلس، که گاهی مصنوعی به نظر میرسد.
- پرداخت شخصیت: تریپ به عنوان یک «احمق سرمایهدار» قابل باور نیست و دیالوگهای او اغلب طولانی و آزاردهنده است.
- پایانبندی: فرسوده و نیمبند، که هیجان چندانی ایجاد نمیکند.
«فیلم دائماً دنده عوض میکند و صحنه به صحنه، awkward و با اجرای نامطمئن به نظر میرسد.» «یک ایده بامزه بدون جوهر واقعی.»
در نهایت، Don’t Trip فرصت طلایی برای نقد صنعت سینما را از دست میدهد و به جای ارائه یک satire عمیق، به یک تجربه لو-فای و کماثر تبدیل میشود.
