نقد فیلم نویسندگی هاواء: زن افغان برای آزادی می‌جنگد در حالی که طالبان نزدیک می‌شوند
مستند تاملبرانگیز نجیبه نوری داستان مادرش را روایت می‌کند که در آستانه تسلط طالبان بر افغانستان، finalmente فرصت خودمختاری را پیدا می‌کند. این فیلم تحول شخصی یک زن را در مقابل فروپاشی ملی قرار می‌دهد.
نویسندگی هاواء: نگاهی به مبارزه زنان افغان
مستند “نویسندگی هاواء” ساخته نجیبه نوری، که اندکی قبل از تسلط طالبان در سال ۲۰۲۱ فیلمبرداری شده، داستان مادر فیلمساز به نام هاواء را روایت می‌کند. هاواء که در ۱۳ سالگی به عقد مردی ۳۰ سال بزرگ‌تر از خود درآمده بود، اکنون با بزرگ شدن فرزندانش، در سنی بالا فرصت می‌یابد تا به آرزوهایش برسد: آموختن سواد خواندن و نوشتن و تأسیس یک کسب‌وکار پارچه‌فروشی. با این حال، این آرزوها با اخبار نزدیک‌شدن طالبان و قوانین سخت‌گیرانه علیه زنان، با حس اندوه عمیقی همراه می‌شوند.
- دوربین متحرک نوری به گفت‌وگوی بین‌نسلی کمک می‌کند و هاواء با صراحت از زندگی مشترک ناخوشایند و آرزوی گذشته‌اش برای فرار با مرد دیگری سخن می‌گوید.
- این چرخه با نوه هاواء، زهرا، که برای محافظت به خانواده نوری پناه می‌آورد تا بتواند به تحصیل بازگردد، ادامه می‌یابد.
- یک صحنه تاثیرگذار نشان می‌دهد که زهرا و هاواء با هم روی یک وایت‌برد تمرین املا می‌کنند، اما این شادی کوتاه‌مدت است.
- با نزدیک‌شدن طالبان، زهرا ناچار به بازگشت به خانواده پدری و پذیرش ازدواج اجباری می‌شود.
- فیلم در نهایت glimpses روشنی از رنج افراد باقی‌مانده در افغانستان و آینده نامعلوم آنان ارائه می‌دهد.
هاواء با candour شگفت‌انگیزی از زندگی مشترک ناخوشایندش می‌گوید. خانواده نوری finally در فرانسه reunite می‌شوند، اما فیلم رنج بازماندگان را نشان می‌دهد.
فیلم “نویسندگی هاواء” تصویری تلخ و درعین‌حال امیدوارکننده از مقاومت زنان افغان در برابر محدودیت‌ها ارائه می‌دهد و نشان می‌دهد که چگونه مبارزه برای آموزش و استقلال اقتصادی حتی در تاریک‌ترین شرایط ادامه دارد.