نقد فیلم Devil in the Dust - گای پیرس در یک مأموریت فراطبیعی در غرب قدیم
دختربچه‌ای با لمس مرگبار به استعاره‌ای جذاب از بار سفیدپوستان تبدیل می‌شود در فیلمی چشمگیر از ند کرولی که بر حاشیه‌نشینان غرب قدیم متمرکز است.
نقد فیلم Devil in the Dust: غرب قدیم با نمادهای فراطبیعی
فیلم Devil in the Dust به کارگردانی ند کرولی، یک وسترن فراطبیعی است که گای پیرس در نقش دکتر بندر، پزشکی با گذشته‌ای трагиک، همراه سارا (دوندا وایز) - زنی سابقاً برده - و دخترش که لمسش مرگبار است، سفری عبر بیابان را آغاز می‌کنند. این فیلم به زیبایی تصویربرداری شده و بر حاشیه‌نشینان غرب قدیم تمرکز دارد. دختربچه با دستکش‌هایش به نمادی از پیامدهای بار سفیدپوستان تبدیل می‌شود و خشونت‌های افراطی در فیلم اغلب به سفیدپوستان نسبت داده می‌شود.
- تمرکز بر شخصیت‌های حاشیه‌ای مانند سارا و ادوارد (جک الکات) که امروز او را در طیف اوتیسم می‌شناسیم
- سفر آنان بیشتر به ملاقات‌های عجیب شبیه فیلم Dead Man جیم جارموش است
- خشونت‌های ناگهانی و نسبت دادن مسئولیت به سفیدپوستان
- نقش گای پیرس در انکار شر برای محافظت از خود در برابر مفهوم همدستی
- فیلم‌برداری زیبا از صحنه‌های باز و مناظر hallucinatory
«دختربچه‌ای که به دلیل گناه نخستین سفیدپوستان به دنیا آمده، نماینده‌ای از یک اصل شیطانی در خشونت و مرگ اطراف است.» «شاید شک‌گرایی پایدار بندر، نوعی محافظت از خود در برابر مفهوم همدستی خودش باشد.»
فیلم با صحنه‌های پایانی که بندر و واعظ (بیل پولمن) درگیر کشمکشی اخلاقی می‌شوند، به قلمرو کورمک مک‌کارتی نزدیک می‌شود. اگرچه گاهی پیامش را با صراحت زیاد بیان می‌کند، اما Devil in the Dust وسترنی متفاوت با نمادپردازی غنی است.
