شکست باور مونولیتیک گواردیولیسم در عصر جدید تاکتیکهای فوتبال
شیوههای قدیمی فوتبال به پایان رسیده و کسی دقیقاً نمیداند چه چیزی در پیش است، اما انقلابهای فوتبال هرگز فراموش نمیشوند. تمرکز بر تاکتیکهای جدید مانند توپهای ثابت و بازخوانی روشهای قدیمی در شرایط جدید، چشمانداز فعلی این ورزش را شکل میدهد.
تحول در تاکتیکهای فوتبال پس از گواردیولیسم
فوتبال در حال گذار از “توافق گواردیولیستا” است که برای نزدیک به دو دهه بر این ورزش حاکم بود؛ فوتبال درباره مالکیت، فشار و مهمتر از همه درباره “جاگیری و مدیریت فضا” بود. زمینهای بسیار بهبودیافته باعث شد اولین کنترلها تضمین شده باشد و بازیکنان به جای تمرکز روی کنترل توپ، گزینههای خود را تحلیل کنند. بازی به «شطرنج با توپ» تبدیل شده بود.
اکنون مربیان “توپهای ثابت” مانند نیکولا ژوور، آستین مکفی و برناردو کوئوا نقش کلیدی یافتهاند. در فصل جاری لیگ برتر، ۲۱.۸٪ گلها از کرنر یا پرتاب اوت حاصل شدهاند که از ۱۳.۹٪ در فصل قبل افزایش یافته است. این تا حدی نتیجه تمایل بیشتر داوران به اجازه دادن به “چالش روی دروازهبانان” است، اما همچنین نشاندهنده روند کلیتر تاریخ تاکتیکی است: بازآفرینی روشهای قدیمی در شرایط جدید.
- تمرکز مدافعان باشگاههای elite کمتر روی “سرزنی، مارک کردن و تکلزنی” (فضایل دفاعی سنتی) و بیشتر روی توانایی آنها روی توپ بود، که فرصتی برای تحت فشار هوایی قرار دادن آنها ایجاد کرد.
- فوتبال توانایی قابل توجهی برای تثبیت و حفظ تعادل بین حمله و دفاع، بدون نیاز به تغییر قوانین، نشان داده است. مدافعان دوباره یاد گرفتند چگونه سر بزنند.
- حتی پپ گواردیولا از رادیکالیسم روزهای بارسلون عقبنشینی کرده که بخشی به دلیل شلوغی تقویم و نیاز به سازگاری است.
“اگر میخواهید تصویری از آینده داشته باشید، مایکل کایود را در حال آماده شدن برای پرتاب اوت طولانی تصور کنید – برای همیشه.” “انقلابها یکبار که تجربه شوند، هرگز فراموش نمیشوند.”
این دورهای جذاب برای تاکتیکهاست. باور مونولیتیک گواردیولیسم شکسته شده و هیچ کس دقیقاً مطمئن نیست چه چیزی در پی دارد. این کمی شبیه فوتبال انگلیس پس از شکست از مجارستان در سال ۱۹۵۳ است. شیوههای قدیمی به پایان رسیده و عصر آزمایشها و ضد آزمایشهای کوچکمقیاس جایگزین شده است که از آن، عصر جدید سنتز خواهد شد.
