ایو لیبرتین در مورد زندگی با گروه آنارکو-پانک کراس: «ما هیچ وقت خوش نبودیم - عصبانی بودیم»
ایو لیبرتین، خواننده پیشگام آنارکو-پانک در گروه کراس، که توسط پلیس و نمایندگان محافظهکار به اتهام فحشا مورد تعقیب قرار گرفت، اکنون با آلبوم جدیدی بازگشته است. او در این مصاحبه از خاطراتش با کراس و مسائل سیاسی که هنوز هم مرتبط هستند سخن میگوید.
زندگی با پیشگامان آنارکو-پانک کراس
ایو لیبرتین، خواننده گروه کراس، در مصاحبهای از تجربیات خود با این گروه آنارکو-پانک که در دهه ۱۹۷۰ تشکیل شد میگوید. او توضیح میدهد که فضای گروه همیشه با خشم و تقابل همراه بود و هدفشان شوک دادن به establishment بود. لیبرتین میگوید: «ما هیچ وقت خوش نبودیم، راستش خیلی سنگین بود. عصبانی بودیم؛ سعی میکردیم حرفهایمان را به روشی تقابلی و شوکآور بزنیم تا واکنش بگیریم. و قطعاً گرفتیم.»
مسائل قانونی و سیاسی
- گروه کراس به خاطر ترانههایش چندین بار مورد تعقیب قانونی قرار گرفت، از جمله اتهام کفرگویی برای ترانه «Reality Asylum» در سال ۱۹۷۸
- ترانه اعتراضی آنها به جنگ فالکلند در سال ۱۹۸۳ به نام «How Does It Feel (To Be the Mother of 1,000 Dead)» باعث شکایت نماینده محافظهکار تیموتی اگار شد
- ترانه «Bata Motel» از آلبوم «Penis Envy» در سال ۱۹۸۱ توسط پلیس منچستر به اتهام فحشا توقیف شد و قاضی آن را «تحریککننده جنسی و مستهجن» دانست
لیبرتین در مورد محاکمه میگوید: «خیلی بامزه بود. وکیل مدافع آلبومی از پیتر کوک و دادلی مور را پخش کرد که درباره انزال عیسی بود! البته همه قهقهه زدند. قاضی جدی گفت: اگر کسی دیگر بخندد به سلول میرود!» او در مورد ترانه «Bata Motel» میگوید: «برعکس سادومازوخیستی است... وقتی میبینم زنان امروز با تزریق سیلیکون و لیفت صورت خود را تغییر میدهند، متأسفانه این ترانه امروز هم مرتبط است.»
دیدگاههای کنونی
لیبرتین میگوید مسائلی که از دهه ۷۰ علیه آنها مبارزه میکرده - مانند «جنگافروزان، تخریب، نابودی زمین» - هنوز پابرجا هستند. با این حال، او خود را فمینیست نمینامد و معتقد است ایدیولوژیها میتوانند مانع شوند. او میگوید: «خشم. خشم، دلسوزی، عصبانیت - و عشق» همچنان محرک هنرش هستند.
