بررسی آلبوم ترنکویلایزر از وان‌اوتری‌پوینت‌نور: موسیقی بی‌قرار برای دوران پراضطراب
دنیل لوپتین با استفاده از نمونههای سیدی دوران Y2K که از حاشیههای اینترنت نجات داده، آلبومی خلق کرده که با اضافه‌بار اطلاعاتی معاصر سخن میگوید. ترنکویلایزر موسیقی محیطی اما ناآرام است که توجه کامل می‌طلبد.
بررسی آلبوم ترنکویلایزر از وان‌اوتری‌پوینت‌نور
آلبوم جدید وان‌اوتری‌پوینت‌نور با عنوان “ترنکویلایزر” اثری مفهومی است که با استفاده از مجموعه‌ای از سیدیهای نمونه‌گیری دوران Y2K ساخته شده است. دنیل لوپتین این مواد خام را از آرشیو اینترنت بازیابی کرد و آلبومی خلق کرده که به گفته الکسیس پتریدیس، منتقد موسیقی، به اضافه‌بار اطلاعاتی عصر حاضر اشاره دارد. این اثر بسیار شبیه به آلبوم «رپلیکا»ی ۱۴ سال پیش او است اما در بستری مدرن‌تر.
ویژگی‌های موسیقایی
- استفاده از صداهای آشنای موسیقی محیطی و نیوایج دهه ۹۰ مانند امواج دریا، زنگ‌های بادی و طبل‌های قبیله‌ای
- ایجاد حس ناآرامی با تغییرات ناگهانی، بیرون زدن از ریتم و خمش‌های زیروبمی
- لحظات فرازمند مانند تغییر ناگهانی به داینامیک‌های ریو در ترک «رودل گلاید»
«ترنکویلایزر هرگز حس آرامش‌بخش ندارد، بلکه شنونده را با آشنایی صداها به حس امنیت کاذب می‌کشاند و سپس غافلگیر می‌کند.»
«این آلبوم بیش از آن که آرامش‌بخش باشد، پرمشغله و بی‌قرار است و توجه کامل شما را می‌طلبد.»
در نهایت، ترنکویلایزر موسیقی آرامش‌بخشی است که به دوران حاضر منتقل شده—دورانی که آرامیدن خود به تلاشی نیاز دارد.
