بررسی آلبوم بتهوون ۵ جلد ۴: وزن کلاسیک، ظرافت معاصر
جاناتان بیس کنسرتو چهارم بتهوون را با مینیاتور قرن بیست و یکم سیارینو جفت می‌کند و برنامهای متفکرانه و زنده خلق می‌کند. اجرای ارکستر رادیو سوئد با رهبری عمر میر ولبر.
بررسی آلبوم بتهوون و سیارینو
جاناتان بیس در پروژه پنج جلدی خود به ضبط تمام کنسرتوهای پیانوی بتهوون پرداخته و در این جلد چهارم، کنسرتو شماره ۴ بتهوون را با اثر ۱۵ دقیقه‌ای سالواتوره سیارینو به نام "ایل سونو دی استرادلا" همراه کرده است. اجرای ارکستر سمفونیک رادیو سوئد تحت رهبری عمر میر ولبر فضایی متفکرانه و پرمعنا خلق کرده است.
- تِمپوی آرام بیس در کنسرتو بتهوون گاهی اپیزودیک به نظر می‌رسد اما تنش موثر در موومان میانی
- حرکت پایانی با وزن متعادل و بدون بازیگوشی بیش از حد اجرا شده است
- اثر سیارینو با الهام از آهنگساز قرن هفدمی استرادلا، هارمونیک‌های رشته‌ای مه‌مانند ایجاد می‌کند
- پیانو ملودی شبیه والس را آغاز می‌کند که یک پا در کلیسای باروک و پایی در پاریس قرن بیستم دارد
- این اثر به عنوان ویگنتی جوی مستقل ایستاده است
"تنش در موومان میانی بین ارکستر جنگجو و پیانوی آرام بسیار موثر است"
"حتی بیس نمی‌تواند ارتباط اثر سیارینو با بتهوون را کاملاً توضیح دهد"
این آلبوم ترکیبی هوشمندانه از موسیقی کلاسیک و معاصر ارائه می‌دهد که برای علاقه‌مندان به هر دو سبک جذاب خواهد بود.