زنان شورشی: احیای صحنه‌های موسیقی محلی توسط پانک‌های زن
جنبشی پویا از زنان پانک در حال بازپس‌گیری این سبک موسیقی و جذب مخاطبان متنوع‌تر به سالن‌های کنسرت است. این حرکت نه تنها در لستر، بلکه در سراسر بریتانیا و جهان در حال گسترش است.
زنان شورشی و احیای موسیقی پانک
این گزارش به جنبش فزاینده‌ای از زنان می‌پردازد که در حال بازتعریف سبک پانک و احیای صحنه‌های موسیقی محلی هستند. کتی لاکهد، یکی از این زنان، با وجود شکستگی گردن روی صحنه رفت و نمادی از روحیه مقاوم این جنبش شد. این حرکت که از لستر با پروژه «رایتوس کالکتیو» آغاز شد، اکنون به گروه‌های متعدد زن-محور در سراسر بریتانیا و جهان از جمله فنلاند و استرالیا گسترش یافته است.
- این جنبش باعث رونق سالن‌های موسیقی، استودیوهای تمرین و فضاهای تولید شده است.
- گروه‌های تحت رهبری زنان، مخاطبان متنوع‌تر و احساس امنیت بیشتری را به این فضاها می‌آورند.
- کارول رید از یوث میوزیک این رشد را پاسخی به مسائل اجتماعی مانند خشونت جنسیتی می‌داند.
- ویو پتو در ۷۹ سالگی ثابت می‌کند که پانک هیچ محدودیت سنی ندارد.
- دینا گاجار از برنت شوگر تشکیل گروه را راهی برای آزادسازی احساسات و مقابله با آموزش‌های جامعه می‌داند.
مaura بایت از ش-بایت می‌گوید: «زنان پانک‌های اصلی بودند. ما مجبور بودیم چیزها را درهم بشکنیم تا شنیده شویم. هنوز هم همینطور است!»
ابی مسیح از فلیا باگز می‌گوید: «ما فقط زنان معمولی، حرفه‌ای و فوق‌العاده‌ای هستیم که از زیر پا گذاشتن کلیشه‌ها لذت می‌بریم.»
این جنبش که ریشه در اعتراض دارد، در حال ایجاد فضایی رادیکال در صنعتی است که هنوز با زن‌ستیزی دست‌و‌پنجه نرم می‌کند و با بسته شدن سالن‌ها مواجه است. رویدادهایی مانند «رایوت فست» در لستر و «دکلانایز فست» در لندن، و همچنین موفقیت گروه‌هایی مانند نووا توینز و لامبرینی گرلز، نشان می‌دهد که این صحنه به تدریج وارد جریان اصلی نیز می‌شود.
