“بخش روانی مانند زندان بود”: چگونه دخترم در سیستم بهداشتی که قرار بود به او کمک کند خرد شد
روث، دختر ۱۴ ساله ای که تحت درمان اختلال خوردن بود، پس از بازداشت تحت قانون سلامت روان درگذشت. او تنها اجازه داشت خانواده را چند ساعت در هفته ببیند. چگونه سیستمی که به آن اعتماد داشتیم این چنین شکست خورد؟
داستان تراژدی روث سایمانکیویچ
روث دختر ۱۴ ساله ای بود که به دلیل اختلال خوردن تحت درمان قرار داشت. او در بیمارستان هانترکوم تحت قانون سلامت روان بازداشت شد و تنها اجازه داشت خانواده را دو بار در هفته و هر بار یک ساعت ملاقات کند. مادرش، کیت، که خود پزشک عمومی بود، سیستم بهداشتی را که به آن اعتماد داشت به عنوان "زندان" توصیف می کند.
- روث در محیطی عاری از نور طبیعی و با درهای قفل شده هوابندی شده نگهداری می شد
- دسترسی خانواده به شدت محدود بود در حالی که تعامل خانوادگی بخش ضروری درمان محسوب می شود
- او تنها دو جلسه با روانشناس بیمارستان در طول چهار ماه و نیم اقامت داشت
- سیستم کارکنان غیرمتخصص و آموزش ندیده را به خدمت گرفته بود
"بخش مانند زندان احساس می شد. چه کرده بودم که اجازه دادم این کار را با او بکنند؟" "کودکان باید دسترسی نامحدود به والدین خود داشته باشند، مگر اینکه به نفع آنها نباشد"
این داستان غم انگیز نقاط ضعف سیستم بهداشت روان کودکان را برجسته می کند و نیاز به اصلاحات اساسی در سیاست های درمانی را نشان می دهد.
