اوتیسم نباید به عنوان یک شرایط واحد با یک علت واحد دیده شود
مطالعه جدید نشان می‌دهد افرادی که در کودکی اوتیسم تشخیص داده می‌شوند، پروفایل ژنتیکی متفاوتی از کسانی دارند که دیرتر تشخیص داده می‌شوند.
تفاوت‌های ژنتیکی در تشخیص اوتیسم
بر اساس مطالعه‌ای بین‌المللی که در مجله نیچر منتشر شده، دانشمندان دریافته‌اند که اوتیسم نباید به عنوان یک شرایط واحد با علت واحد در نظر گرفته شود. این تحقیق که بر اساس داده‌های ژنتیکی بیش از ۴۵٬۰۰۰ فرد مبتلا به اوتیسم در اروپا و آمریکا انجام شده، نشان می‌دهد افرادی که در کودکی زودرس (قبل از ۶ سالگی) تشخیص داده می‌شوند، پروفایل ژنتیکی متفاوتی از کسانی دارند که پس از ۱۰ سالگی تشخیص می‌گیرند.
- افراد با تشخیص زودهنگام بیشتر مشکلات رفتاری از کودکی نشان می‌دهند اما وضعیت ثابت می‌ماند
- افراد با تشخیص دیرهنگام بیشتر در نوجوانی با افزایش مشکلات اجتماعی و رفتاری مواجه می‌شوند
- پروفایل ژنتیکی اوتیسم دیرهنگام بیشتر شبیه به ADHD و شرایط سلامت روان مانند افسردگی است
- این یافته‌ها نشان می‌دهد که "اوتیسم" احتمالاً چندین شرایط مختلف را توصیف می‌کند
- محققان بر نیاز به شناسایی زیرگروه‌های بیشتر برای تشخیص دقیق‌تر تأکید می‌کنند
دکتر وارون وارییر، نویسنده ارشد تحقیق می‌گوید: "برای اولین بار我们发现 که اوتیسم زودهنگام و دیرهنگام پروفایل‌های بیولوژیکی و رشدی متفاوتی دارند." پروفسور اوتا فریت نیز معتقد است: "زمان آن رسیده که بپذیریم 'اوتیسم' تبدیل به کیفی از شرایط مختلف شده است."